فیوزی برای پریدن!

سمیه رستمی

صفحه‌های تاریخ جهان پر شده از افرادی که نام‌شان را با کاردک هم نمی‌شود پاک کرد. هر انسانی برای جاودانگی فرمول خودش را دارد، ولی چند تا از خفن‌ترهایش را که جواب است و اسم آدمیزاد را می‌آورد روی جلد تاریخ، این زیر آورده‌ایم:

یک. والدین‌ دلبندتان را آگاه کنید که علاوه بر وجود مقادیر معتنابهی الیاف نساجی برروی کلاه‌تان که معمولاً به آن کرک و پشم می‌گویند، تازگی‌ها حد فاصل بین سوراخ‌های بینی و لب بالایی‌تان هم زیر کشت رفته و به‌زودی مرغزاری در آن حوالی تأسیس خواهد شد که با وزش هر نسیم موج برمی‌دارد. پس وقتش شده آن‌ها و کسانی که دو پیراهن‌شان بیشتر از شما دستمال گردگیر شده، استقلال‌تان را به رسمیت بشناسند. باید متوجه باشند که اگرچه از نظرشان دهان شما هنوز بوی شیر می‌دهد، اما می‌خواهید روی پای خودتان بایستید. ثابت کنید مرغ وجودتان یک پا دارد و به روی خود نیاورید که راه‌به‌راه مثل نیمروی کف تابه، پخش زمین می‌شود.

دیگر از یک سیم مفتول مسی زپرتی که کمتر نیستید! سیم‌ها بس که دربرابر عبور جریان برق مقاومت کرده‌اند، به رسمیت شناخته شده‌اند. تازه، معیار سنجشی به نام اُهم دارند. شما هم آن‌قدر سرسختی از خودتان در کنید که بشوید معیار سنجش مقاومت دربرابر جهان؛ مثلاً اسمش باشد اوهوم!

درمقابل جریان‌هایی که قصد دارند با خود همسوی‌تان کنند، اوهوم‌تان را ببرید بالا. فقط یادتان باشد هر مداری یک فیوز دارد و اگر اختلاف ولتاژ زیاد بشود، فیوز می‌پرد و مدار را از انهدام نجات می‌دهد. فیوزی برای روز مبادا داشته باشید.

شما خودتان دارای مخ و مخچه هستید. کسی نمی‌تواند برای شما تصمیم بگیرد؛ حتی اگر اسمش را گذاشته باشند قانون. قانون هم، مثل مرگ، برای بقیه خوب است؛ مثلاً هیچ قانونی نباید شما را مجبور کند شب‌ها زود به منزل برگردید. شما می‌توانید تا پاسی از بوق سگ و حتی بعد از آن، یعنی زمانی که خود سگ‌ها هم دارند خواب خوش می‌بینند، سگ‌چرخ بزنید.

دنیای شما و دنیای بزرگ‌ترهای‌تان کاملاً متفاوت است؛ مثلاً قدیم‌ترها والدین‌تان پای‌شان را جلوی بزرگ‌ترهای خود دراز نمی‌کردند. هرچند فضا و متراژ خانه‌های آن زمان حداکثر مساحتی که به بچه‌ می‌داد در حد چمباتمه‌زدن بود، ولی شما باید نشان بدهید که متفاوت هستید و می‌خواهید پای‌تان را دراز کنید. البته الان اغلب بچه‌ها اتاق خصوصی دارند و راحت پای‌شان را در آن دراز می‌کنند.

کم نیاورید و تا منتهاالیه حلق‌تان زبان‌درازی کنید. اگر زبان‌تان به‌اندازه‌ی کافی دراز نیست، زبان یک جانوری که با خلق‌وخوی‌تان تناسب دارد را پیوند بزنید. این پیوند زبانی امکان فهمیدن حرف‌های‌تان را مشکل می‌کند، اما باعث می‌شود والدین‌تان برای رمزگشاییِ زبان‌تان کل اقوام سببی و نسبی را تا دوره‌ی پارینه‌سنگی بررسی کنند تا بفهمند شما وارث ژنوم کدام اقوام‌تان هستید و کلاً بی‌خیال‌تان شوند.

چهار. (دنبال سه و دو نگردید! ما خودمان به نظم اعتقادی نداریم و دل‌مان خواسته چهار باشد. ما از این نکته‌ها برای خودمان برده‌ایم؛ پس دل بدهید). برای اعلام استقلال، از پوشیدن هرگونه لباس نامتعارف، نامناسب، نابهنجار و خیلی ناهای دیگر غافل نشوید. جوری تیپ بزنید که کل جیوه‌های آینه‌ی اتاق‌تان بریزد.

ظ. (لازم است بگوییم دل‌مان خواسته به‌جای عدد از حروف استفاده کنیم؟ نظم خلاقیت را به قتلگاه خواهد برد). تمامی قوانین را داگ‌محل کنید. این را دو بار می‌گوییم؛ چون باز هم دل‌مان می‌خواهد و اهمیت هم دارد. اصلاً هرچیزی که دل‌تان بخواهد صحیح است و جز شما، هر درست دیگری اشتباه است.

به هیچ توصیه‌ی دلسوزانه‌ایی اهمیت ندهید، به‌جز توصیه‌های ما. نمونه‌ی امروزی و موفق این توصیه‌ها بنیامین نتانیاهو است. او غول مرحله‌ی آخرِ نه گفتن به تمام قوانین بشری و جانوری است. وی به‌قدری مستقل عمل می‌کند که عقل خودش را هم بی‌محل کرده؛ یعنی اگر خودش قانونی برای خودش بگذارد، آن را نقض می‌کند. فقط کمی فراتر از توصیه‌های ما عمل کرده و علاوه بر زبان، جاهای دیگرش را هم با اعضای حیوانات پیوند زده؛ مثلاً انگار معده‌ی دراکولای نابالغی را کف رفته که از خون سیر نمی‌شود. باتوجه‌به شرایط فعلی به نظر می‌رسد فیوزی برای پریدن ندارد، ولی همان‌طور که تضمین داده‌‌ایم، قطعاً نامش در تاریخ ماندگار خواهد شد، حتی اگر هیتلر و چنگیز فراموش شوند.

اگر به شما گفته شد با این روش تبدیل به انسانی مستبد می‌شوید نه مستقل، بگویید: «دلم خواسته و همینه که هست!»