)
معرفی بازی
معرفی بردگیم Tokyo Highway، بزرگراه توکیو
شصت و اندی سال قبل، در سال 1959 میلادی، در شهر توکیو تصمیم گرفتند بزرگراه بسازند. بزرگراهی که اولش خیلی کوچک و کوتاه و جمع‌وجور بود اما طی این سال‌ها هر روز بزرگ و بزرگ‌تر شد. آنقدر که ژاپنی‌ها تصمیم گرفتند از این همه بزرگراه بازی رومیزی بسازند! (این بار را تصمیم گرفتند به جای برق تولید کردن، خودشان را سرگرم کنند!)
برای اینکه بدانید طول این بزرگراه‌ها در توکیو چقدر است، باید بدانید فاصله تهران تا قم 150 کیلومتر است و مجموع بزرگراه‌های توکیو، 322 کیلومتر است! شصت‌ویک سال هم طول کشید تا کل این سیصد و خرده‌ای کیلومتر را بسازند! درواقع المپیک تابستانی توکیو بهانه‌ای شد که شهر توکیو تغییر کند. برای همین پنج سال قبل از شروع المپیک 1964، شروع به ساخت‌وساز کردند. این دوره، آخرین حضور جهان‌پهلوان غلامرضا تختی، کشتی‌گیر معروف ایرانی در المپیک است. (واقعاً برای به دست آوردن این اطلاعات زحمت کشیده بودم، حیفم آمد بهتان نگویم!)
حالا این 322 کیلومتر بزرگراه با آن همه ماشینش قرار است چطوری ما را سرگرم کند؟ همه آن 322 کیلومتر آسفالت و ماشین، تبدیل شده‌اند به یک جعبه تقریباً 30*30 که داخلش پر است از چند تکه چوب، تعداد خیلی خیلی بیشتری ستون، یک گیره پلاستیکی، چند قطعه بزرگ به‌عنوان مانع و مهم‌تر از همه، تعداد زیادی ماشین رنگارنگ! ما قرار است بزرگراه را بسازیم! ما در نقش مهندسان راه‌سازی قرار است بزرگراه توکیو را گسترش بدهیم، خودروهای مردم را وارد بزرگراه کنیم و هر کس که زودتر از بقیه بیشترین تعداد خودرو را وارد بزرگراهش کند، برنده است.
خب حالا چطوری بزرگراه بسازیم؟ کارگر بگیریم و با شهرداری قرارداد ببندیم؟ نه! بزرگراه توکیو خیلی ساده و سرراست است. کل قوانین بازی را می‌توانید در عرض پنج دقیقه یاد بگیرید یا یاد بدهید. هر بازیکن، در نوبت، چند ستون انتخاب می‌کند، یک بخش از بزرگراهش را هم برمی‌دارد و به ادامه مسیرش را اضافه می‌کند. هر جا هم که شرایطش مهیا بود ماشینش را قرار می‌دهد. حالا این شرایطش چیست؟ اگر بتوانید طبق قوانین خاصی، بزرگراهتان را از بالا یا پایین بزرگراه دیگر بازیکنان رد کنید، می‌توانید یک یا بیشتر از یک ماشین را، بسته به شرایط، روی همان بزرگراه قرار بدهید. هر کس تعداد مشخصی ماشین دارد که همه یک رنگ خاص دارند. با توجه به تعداد نفرات، تعداد ماشین‌ها هم تغییر می‌کند. این بازی برای دو تا چهار نفر است و در همه حالت‌هایش جذاب و قشنگ است. البته هرقدر تعداد نفرات بیشتر شود، دست بیشتر می‌شود و هیجانش بیشتر. حالا در ادامه علت هیجانش را می‌گویم.
راستی سهم هر کس از این جاده‌ها، ستون‌ها و ماشین‌ها مساوی است. ستون‌های بازی دو رنگ دارد. رنگ خاکستری که تعدادشان زیاد است و ستون‌های زردرنگ که تعدادشان خیلی کم است. این ستون‌های زرد، ستون‌های ویژه هستند و می‌توانید با استفاده از آن‌ها، بزرگراهتان را به یک سه‌راهی تبدیل کنید و از هر سمت که خواستید ادامه‌اش بدهید! البته تعدادش محدود است، حواستان را جمع کنید! ستون‌های خاکستری هم ستون‌های معمولی هستند. شما در هر نوبت هر تعداد خواستید، می‌توانید استفاده کنید. با دو شرط. شرط اول اینکه هیچ‌وقت نمی‌توانید هیچ ستونی نگذارید. دوم باید تعداد ستون‌هایی که در این نوبت استفاده کرده‌اید با نوبت قبلی حداقل یک واحد فرق داشته باشد. در مرحله قبل دو ستون استفاده کرده‌اید، الآن حداقل یک ستون بیشتر بگذارید.
یک سری جزئیات کوچک هم درباره جایگذاری ستون‌ها و جاده‌ها وجود دارد که توصیه می‌کنم خودتان در دفترچه بخوانیدش. کل دفترچه‌اش دو صفحه است!
حالا برسیم سراغ قسمت هیجان‌انگیز بازی. در این بازی شما یک‌جورهایی باید مسیر بزرگراهتان را به سمت بزرگراه بقیه بازیکنان برسانید. اگر بخواهید دور از بقیه بازیکنان بزرگراهتان را بسازید نمی‌توانید رویش ماشین بگذارید و خب برنده نخواهید شد پس باید چه کنیم؟ همین‌جاست که هیجان‌انگیزش می‌کند. اول اینکه شما وقتی مسیر بزرگراهتان را به سمت بزرگراه بقیه می‌رسانید به آن‌ها فرصت می‌دهید که از بزرگراه شما به نفع موفقیت خودشان استفاده کنند. این درباره رقبای شما هم مطرح است. پس باید یک‌جوری بزرگراهتان را توسعه بدهید که بیشترین فرصت را از بقیه بگیرید و کمترین فرصت را برایشان مهیا کنید. دوم اینکه فکر نکنید گذاشتن ستون‌ها و جاده‌ها به همین راحتی است! بزرگراه توکیو یک بازی هیجانی است. قرار است علاوه بر اینکه فسفر بسوزانید، روی اعصابتان هم مسلط باشید. اگر حواستان نباشد و با دست خودتان یا ستون‌ها و جاده‌تان، ستون و جاده بقیه بازیکنان را خراب کنید، علاوه بر اینکه باید آن‌ها را دوباره سر جایشان مرتب کنید، باید به همان تعداد که خراب کرده‌اید، به حریف یا حریفانتان، خسارت بدهید! اینجاست که هیجان بازی اوج می‌گیرد. بماند که بازی هیجان را از این هم بالاتر می‌برد. چطوری؟
فکر کردید آن انبرک پلاستیکی که اول بازی بهتان معرفی کردم، برای چیست؟ ماشین‌هایی که قرار است روی جاده‌هایتان قرار بدهید، با آن انبرک باید بگذارید. بازی رومیزی بزرگراه توکیو، برای بالا بردن هیجان از هیچ چیز نگذشته است! درواقع هم هیجان زیاد دارد هم باید فسفر بسوزانید.
بزرگراه توکیو از آن دست بازی‌هایی است که با وجود قوانین ساده‌اش، هم هیجان زیادی برایتان به ارمغان می‌آورد، هم حسابی مغزتان را وادار می‌کند فکر کنید و از هوش فضایی و ذهنی‌تان کار بکشید. لحظات پراسترسی خواهید داشت. وقتی یک مرحله را با موفقیت به سرانجام می‌رسانید یک لبخند ملیح و پر از قدرتی روی لب‌تان می‌آید که حسابی کیف‌تان را کوک می‌کند. این بازی یخ‌تان را کامل باز می‌کند. امیدوارم شما هم از بازی کردنش لذت ببرید.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله