صفحه‌ی خدا

رؤیاها

طیبه رضوانی

خدایا! دیشب با خودم فکر می‌کردم چرا هیچ‌وقت بابت رؤیاهایم از تو سپاس‌گزار نبوده‌ام؟ اصلاً یک لحظه فکرش را بکن! زندگی بدون رؤیاهای رنگی رنگی، چه‌قدر خاکستری و بدقواره می‌شود!

تو هم که مرا می‌شناسی، می‌دانی که از زندگیِ بدقواره خوشم نمی‌آید. از زندگیِ بدون رؤیا هم خوشم نمی‌آید.

اصلاً، قبول که نمی‌شود تمام زندگی را در خیال و رؤیا سپری کرد، ولی وقت‌های دل‌تنگی و ناامیدی چی؟ وقت‌هایی که حس می‌کنی در برابر زندگی کم آورده‌ای چی؟

من که این‌جور وقت‌ها، می‌روم چندتا رؤیا برای خودم می‌چینم و هی نگاه‌شان می‌کنم و هی با دیدن‌شان توی دلم قند آب می‌شود. زورم که زیاد شد دوباره برمی‌گردم و زندگی را با تمام واقعیت‌های تلخ و شیرینش ادامه می‌دهم.

امضا: کسی که رؤیاهایش را دوست دارد و به خاطر آن‌ها از تو خیلی خیلی سپاس‌گزار است.