)
آرایش می‌کنم؛ پس هستم
مهدیس حسینی
صدای مادر و دختر توجه همه را توی اتوبوس به خودش جلب کرده بود؛ همه با دهانی باز به مشاجره‌ی بین آن دو نفر نگاه می‌کردند تا ببینند عاقبت، حرف چه کسی بر کرسی می‌نشیند.
مادری از نسل قدیم که دخترش معتقد بود مانند اُمُل‌ها لباس می‌پوشد و سلیقه‌اش مال زمان ناصرالدین شاه است، یا دختری که به قول مادرش دیگر آن معصومیت کودکانه و دخترانه، نه در صورتش بود و نه در سیرتش.
تعجب نکردم وقتی مادر خطاب به دخترش می‌گفت دیگر او را نمی‌شناسد. باورش نمی‌شود دختری که تا دیروز سر تمام مسائل با او مشورت می‌کرد و همه‌ی نظرات او را در سبک زندگی، نوع پوشش، مد و زیبایی قبول داشت، حالا چند ماهی می‌شود که به شخص دیگری تبدیل شده است و دختر در جواب همه‌ی این‌ها می‌گفت که مادرش قادر به درک نیازهایش نیست و معتقد بود که نمی‌تواند نوجوانی او را درک کند.
آرایش کردن یا نکردن؟
مسئله‌ای که این روزها در میان خانم‌ها و آقایان بسیار مطرح است و سن آن آن‌قدر پایین آمده که شما هم، حتماً چندین نفر از چنین نمونه‌هایی را در طی روز دیده‌اید.
وقتی در خیابان قدم می‌زنم، با دختران و پسرانی مواجه می‌شوم که نقابی رنگارنگ بر چهره‌ی خود دارند و گاهی آن‌قدر در این موضوع افراط کرده‌اند که معصومیت چهره‌ی‌شان را پشت این نقاب پنهان کرده‌اند؛ به طوری که گاهی به سختی می‌توان آن‌ها را شناخت. اگر در کشورهای غربی افرادی با سنین بالا سعی دارند تا با ترفند آرایش‌گری خودشان را جوان و زیبا نشان دهند، این امر در کشور ما کاملاً برعکس است و ما با افرادی روبه‌رو می‌شویم که با سن پایین چنان در چهره‌ی خود دست می‌برند که سن‌شان بیش‌تر از آن‌چه که هستند نشان دهد.
اما همه‌ی این‌ها تا چه اندازه می‌ارزد؟
اصلاً شما، شمایی که آرایش می‌کنید، من از شما می‌پرسم تا به حال از خودتان پرسیده‌اید که چرا آرایش می‌کنید؟
آرایش می‌کنید، چون عاشق آرایش کردن هستید.
آرایش می‌کنید، چون می‌خواهید زیباتر شوید.
آرایش می‌کنید، چون همه آرایش می‌کنند.
به ویترین مغازه‌ها نگاهی که بیندازی، چشم‌هایت به پیراهن‌های رنگی گلدار مردانه‌ای می‌افتد که با شلوارهایی با پاچه‌های تنگ و کوتاه هماهنگ می‌شود و کفش‌هایی که بدون جوراب پوشیده می‌شود و پسرانی که برای تکمیل این مد جدید از انواع رنگ مو و آرایش ابرو بی‌بهره نمی‌مانند.
شاید بتوان گفت یکی از مهم‌ترین علت این تغییرات در میان دختران و پسران نوجوان، نداشتن الگوی مناسب در جامعه و تبلیغات گسترده‌ی شبکه‌های ماهواره‌ای باشد.
وجود هر یک از دلایل زیر می‌تواند انگیزه‌ای باشد برای قدم گذاشتن شما در این مسیر:
1. به من نگاه کنید!
با ورود به دوره‌ی نوجوانی یکی از مسائلی که ذهن شما را به خود جلب می‌کند این است که در مقابل دیگران چگونه دیده شوید و قضاوت آن‌ها در مورد شما مثبت باشد. پس اولین چیزی که به ذهن‌تان می‌رسد این است که اگر زیبا و متفاوت باشم، شخصیت چشم‌گیری خواهم داشت و می‌توانم روی دیگران تأثیر مثبت بگذارم. البته این نوع طرز فکر تنها به دلیل کمبود اعتمادبه‌نفس شماست که موجب می‌شود تصور کنید تمام شخصیت فرد به ظاهرش وابسته است.
2. من چهره‌ام را دوست ندارم.
از آن‌چه هستید، احساس رضایت نمی‌کنید. به چهره‌ی خودتان درون آینه نگاه می‌کنید و دائم از خودتان هزار عیب و ایراد می‌گیرید. از خودتان ناراضی هستید، پس به خودتان حق می‌دهید تا با آرایش کردن یا پوشش‌های عجیب و غریب بخواهید آن را جبران کنید؛ این یعنی راه اشتباه. آیا درست قضیه این نیست که به جای دست بردن به صورت و چهره‌ی‌تان، به افکار و معیارهای‌تان برای زیبایی، که در ذهن دارید، دست ببرید؟
3. قهرمان من...
به صفحه‌های شخصی بازی‌گر، خواننده و ورزش‌کار مورد علاقه‌ی‌تان رجوع می‌کنید و به این فکر می‌کنید وقتی الگوی من هم‌چنین پوشش و ظاهری را دارد چرا من نداشته باشم؟ پس تلاش‌تان را می‌کنید تا به او شبیه شوید.
4. هم‌رنگ جماعت می‌شوید.
چون از سوی اطرافیان یا هم‌سالان‌تان مورد تمسخر قرار می‌گیرید، پس ترجیح می‌دهید تا با آرایش کردن رضایت دیگران را جلب کنید.
بهتر نیست تا بر ارتباط خود با دوستان و اطرافیان‌تان حساس باشید و با افرادی که آرایش کردن و ظاهرپرستی جزء اولویت‌های‌شان است، رفت‌وآمد خود را قطع کنید.
5. من مثل مادرم رفتار می‌کنم.
بسیاری از دختران وقتی از آن‌ها سؤال می‌شود که چرا آرایش می‌کنی، تنها جوابی که می‌دهند این است: «من مثل مادرم رفتار می‌کنم. مادرم هم آرایش می‌کند.» اما این اصلاً درست نیست. این یک الگوبرداری اشتباه است، چراکه مادر شما قطعاً یک نوجوان نیست.
با یک جست‌و‌جوی ساده در اینترنت خیلی سریع می‌توانید به پشت پرده‌ی ساخت لوازم آرایشی و اثری که روی پوست می‌گذارد و پوست را به پیری زودرس دچار می‌کند دست پیدا کنید. هم‌چنان که کوتاه شدن دوره‌ی کودکی و نوجوانی نیز اصلاً درست نیست. وقتی سعی می‌کنید با جا زدن خود در قالب یک بزرگ‌سال به استقلال دست پیدا کنید، فراموش می‌کنید که ممکن است رشد عقلی شما در مقطع کودکی و نوجوانی باقی مانده باشد.
فراموش نکنید که مصرف بیمارگونه‌ی لوازم آرایشی موجب می‌شود تا سلامت افراد به خطر بیفتد و اشخاص دچار بیماری‌هایی گردند که ناشی از مصرف مواد آرایشی است که حاوی مقادیر بسیار بالای مواد شیمیایی و فلزات سنگین مثل سرب است. در چند دهه‌ی قبل، لوازم آرایش جزء لوازم لوکس به حساب نمی‌آمد، فقط نیازی بود برای بانوان مسن‌تر و یا افرادی که به لحاظ فیزیک ظاهری زیبایی نداشتند؛ اما امروزه استفاده از لوازم آرایش بین زنان و دختران جوان امری بدیهی شده است. انگار همه فراموش کرده‌اند که استفاده‌ی افراطی از لوازم آرایش تا چه اندازه می‌تواند بر جسم فرد اثرات زیان‌بار به جا بگذارد.
چندین ساعت استفاده‌ی مداوم از لوازم آرایش روی صورت سردرد، سرگیجه، خستگی و تهوع را به دنبال خواهد داشت. دانشمندان دریافته‌اند که مواد آرایشی شامل محتویاتی است که اگر برای مدت طولانی و در حجم زیاد در ارتباط مستقیم با بدن انسان باشد سبب بیهوشی می‌شود.
بسیاری از لوازم آرایشی شامل مواد شیمیایی مانند اکسید روی، باریم سولفات و... هستند که برای بدن بسیار مضر بوده و سبب از کار افتادن بسیاری از اعضا مانند کلیه و کبد می‌شود. معمولاً محافظ لب، رژ لب و براق‌کننده‌ها به همراه غذا بلعیده می‌شود و می‌تواند موجب بیماری‌های تنفسی شود.
لاک‌های ناخن، پولیش، مانیکور و پدیکور همگی بهداشتی به نظر می‌رسند؛ اما اگر مدام و مکرراً استفاده شود واقعاً به ناخن آسیب می‌رساند. به تدریج با استفاده مداوم آن‌ها کیفیت ناخن‌ها کم می‌شود و به مرور شکننده خواهند شد، با گذر زمان نازک می‌شوند، رنگ طبیعی خود را از دست می‌دهند و رنگ‌پریده به نظر می‌رسند.
سایه‌های چشم، ریمل و دیگر محصولات آرایشی چشم، آسیب‌های خیلی بدی به چشمان شما وارد می‌کند. استفاده از لنز بیش‌تر به چشمان شما آسیب می‌زند؛ زیرا مواد شیمیایی روی لنزها ممکن است سبب آسیب‌های شدید مثل نازک شدن مژه و عفونت چشم شود.
استفاده‌ی زیاد از لوازم آرایشی می‌تواند باعث بروز حساسیت و آلرژی شود؛ حتی اگر استفاده‌ی محدود باشد، باز هم عوارض جانبی وجود دارد؛ آلرژی‌های پوستی، تنفسی، غذایی، مو و...
حساسیت‌های پوستی که در نتیجه‌ی مصرف نوع خاصی از لوسیون یا کرم است. حساسیت‌های تنفسی که در اثر استنشاق لوازم آرایشی ایجاد می‌شود. مشکلات در اثر خوردن رژ لب که سبب عدم تحمل گلوکز می‌شود. حساسیت‌های مو می‌تواند به حساسیت استفاده از شامپو یا نگه‌دارنده‌ها یا حساسیت پوست سر در مقابل روغن خاصی منجر شود. مشکلات و واکنش‌های پوستی مشکلی رایج است که در اثر استفاده از کرم‌ها و ضد آفتاب‌هاست. این اثرات ممکن است تغییر رنگ دائمی پوست یا آسیب جدی به پوست را منجر شود. آسیب به پوست می‌تواند آن‌قدر بد باشد که موجب آزار شما شود. ادامه‌ی این روند منجر به سرطان پوست می‌شود و فراموش نکنید که سرطان پوست کُشنده است و به راحتی قابل درمان نیست.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله