نویسنده
1 خرداد، روز بهره‌وری و بهینه‌سازی مصرف
دوست‌هایش بهش می‌گفتند خسیس؛ آخر چه کار می‌کرد؟ تا آخرین ذره‌ی پاک‌کنش را استفاده می‌کرد. خودکارش تا تمام نمی‌شد، دور نمی‌انداخت. یک بار هم زنگ ورزش زمین خورد و شلوار گرمکنش سوراخ شد. دفعه‌ی بعد بچه‌ها او را با همان شلوار دیدند و وصله‌هایی که با سلیقه روی زانوی شلوارش دوخته شده بود. خیلی‌ها بهش خندیدند تا این که مدرسه یک مسابقه برگزار کرد. مسابقه‌ی کاردستی، جایزه‌اش هم یک قطعه طلا. همه دست به کار شدند. بعضی‌ها کلی پول خرج کردند تا یک کار خاص بسازند؛ اما او کار خاصی نکرده بود، فقط چند تکه سنگ برداشته بود، رنگ کرده بود و کنار هم قرار داده بود، یک تابلو با چند تا گل سنگی قشنگ. با شانه‌ی تخم‌مرغ هم برایش قاب درست کرده بود. وقتی جایزه‌ی مسابقه را بُرد، دیگر کسی مسخره‌اش نکرد. همه می‌خواستند یاد بگیرند که چطور مثل او باشند.
3 خرداد، فتح خرمشهر در عملیات بیت‌المقدس، روز مقاومت و ایثار
4 خرداد، شهادت امام موسی کاظم(ع)
12 خرداد، ولادت حضرت ابوالفضل(ع) و روز جانباز
می‌شود یک دست نداشت؛ اما با همان یک دست اندازه‌ی چند نفر کار کرد؟ من می‌گویم می‌شود. می‌شود یک پا نداشت؛ اما به دیگران کمک کرد تا به قله‌ی زندگی‌شان برسند؟ من می‌گویم می‌شود. از خودم نمی‌گویم‌ها! در همسایگی ما مردی هست که توی جنگ تحمیلی، یک دست و پایش را از دست داده است. صبح‌ها وقتی من هنوز زیر پتو دراز کشیدم و حال ندارم بلند شوم، صدای پای مصنوعی‌اش را می‌شنوم که نان به دست به خانه برمی‌گردد. بعد می‌رود دانشگاه و شب، آن موقع که من پای سریال مورد علاقه‌ام نشستم، می‌آید خانه. می‌گویند همه‌ی دانشجوها دوستش دارند. می‌گویند او، استاد نمونه است. استاد؟ نه! یک انسان نمونه است. این را فقط من نمی‌گویم، همه‌ی اهالی محل می‌گویند.
13 خرداد، ولادت امام زین‌العابدین(ع)
14 خرداد، رحلت بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، حضرت امام خمینی(ره)
حتماً شما هم توی اخبار دیده‌اید یا توی سایت‌ها شنیده‌اید، بعضی‌ها دست به کارهای عجیب و غریبی می‌زنند تا اسم‌شان توی کتاب رکوردهای گینس ثبت شود. مثلاً هیچ وقت ناخن‌های‌شان را کوتاه نمی‌کنند، موهای‌شان زمین را جارو می‌کند و یا از یک برج بلند می‌پرند تا معروف شوند؛ اما آیا می‌دانستید نام امام خمینی q به عنوان رهبری محبوب، دو بار در کتاب گینس سال 2012 ثبت شده است؟ در این کتاب نوشته شده، وقتی که روح امام خمینی به آسمان‌ها پر کشید، ده میلیون و دویست هزار نفر در مراسم تشییع ایشان حضور داشتند. این در نوع خودش یک رکورد به حساب می‌آید؛ چرا که این جمعیت، تقریباً یک‌ششم جمعیت آن زمان ایران بوده است و همین کافی است تا همه‌ی دنیا بدانند که یک رهبر، چه‌قدر می‌تواند بین مردم محبوب باشد.
15 خرداد، قیام خونین 15 خرداد، روز جهانی محیط زیست
23 خرداد، ولادت امام زمان(عج)
سن و سال من کم است، کار زیادی از دستم برنمی‌آید. خیلی وقت‌ها به این فکر می‌کنم که من چه کار می‌توانم بکنم تا ظهور آقایم امام زمان(عج) نزدیک بشود، توی مسجد بروم دعا کنم؟ نذر سلامتی آقا کنم؟ چه کار کنم که امام زمان من، از من راضی باشد؟ به من که حتی بعضی وقت‌ها یادم می‌رود خوب احترام پدر و مادرم را نگه دارم، به من که توی خواندن درس‌ها و تکلیف مدرسه گاهی مواقع کوتاهی می‌کنم، وقتی یاد این می‌افتم که خیلی وقت‌ها می‌توانستم بهتر از این باشم و تنبلی کردم، از خودم خجالت می‌کشم. می‌گویم آقا چه نیازی به شیعه‌ای مثل من دارد؟ اصلاً نکند تقصیر افرادی مثل من است که ظهور آقا نمی‌رسد؛ اما بابا می‌گوید آقا مهربان‌تر از این حرف‌هاست، همیشه منتظر است سراغش برویم، امام مثل یک خورشید است. مگر می‌شود خورشید، نورش را از کسی دریغ کند؟
31 خرداد، شهادت دکتر مصطفی چمران
خدایا! می‌خواهم فقیر و بی‌نیاز باشم که جاذبه‌های مادی زندگی، مرا از زیبایی و عظمت تو غافل نگرداند. خدایا! خوش دارم گمنام و تنها باشم تا در غوغای کشمکش‌های پوچ مدفون نشوم... خدایا! به سوی تو می‌آیم. از عالم و عالمیان می‌گریزم. تو مرا در جوار رحمت خود سکنی ده.
این‌ها بخشی از نیایش‌های انسانی است که تمام عمر مردانه ایستاد، به خاطر عقایدش جنگید و یک لحظه هم از مرگ نترسید، در حالی که می‌توانست یک زندگی با بهترین امکانات و در هرجای دنیا که بخواهد، برای خودش درست کند.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله