نویسنده
ما والدین خود را با وجود آن که خالقمان نیستند دیوانهوار دوست داریم، چه رسد به خداوند که پدیدآورندهی ماست و شایسته است بیش از آن دو عزیز، مورد شکر و سپاس ما قرار گیرد.
یکی از راههای ابراز شکر و سپاسگزاری که مورد توجه افراد خوشذوق و اهل قلم بوده است، نوشتن «مناجاتنامه» است که نمونههای ارزشمندی از آن را میتوان در گسترهی زبان و ادب فارسی مشاهده کرد.
در نوشتن مناجاتنامه چند نکته قابل ذکر است:
- جملهها و عبارتها معمولاً با منادای «الهی»، «خدایا»، «پروردگارا» و مانند آن شروع میشود.
- در نوشتن مناجاتنامه میتوان از شعر هم کمک گرفت.
- جملهها و عبارتها معمولاً کوتاه و اثرگذار هستند.
- آهنگین نوشتن جملهها به قوت کار کمک میکند.
- در نوشتن مناجاتنامه میتوان از آیههای قرآن و سخن معصومین(ع) استفاده کرد.
- بهرهگیری از عنصر خیالپردازی و پرهیز از بهکارگیری واژگان دشوار زیبایی نوشته را دوچندان میکند.
- مناجاتنامه ممکن است در حد و اندازهی یک کتاب مستقل باشد یا به قصد تبرک در ابتدای نوشتهی دیگری پیشبینی شود.
در ادامه فرازی از مناجاتنامهی خواجهعبدالله انصاری و مناجاتنامهی آیتالله حسنزاده آملی تقدیم میشود:
خواجه مینویسد:
* الهی! مرا آن ده که مرا آن به.
* الهی! دستم گیر که دستآویز ندارم و عذرم بپذیر که پای گریز ندارم.
* الهی! اگر از دنیا مرا نصیبی است، به بیگانگان دادم؛ و اگر از عقبی مرا ذخیرهای است، به مؤمنان دادم. در دنیا مرا یاد تو بس و در عقبی مرا دیدار تو بس.
* الهی! اگرچه بهشت چون چشم و چراغ است، بی دیدار تو درد و داغ است.
* در عجبم از کسی که کوه را میشکافد تا به معدن جواهر برسد، ولی خویش را نمیکاود تا به درون خود راه یابد.
* ...
آیتالله حسنزاده هم میفرماید:
* الهی! سالیانی میپنداشتم که ما حافظ دین توایم؛ اما حالا فهمیدم که دین تو حافظ ماست.
* الهی! ما همه بیچارهایم و تنها تو چارهای، و ما همه هیچ کارهایم و تنها تو کارهای.
* الهی! چون تو حاضری چه جویم، و چون تو ناظری چه گویم.
* الهی! همه گویند خدا کو، حسن گوید جز خدا کو.
* الهی! ما را یارایِ دیدن خورشید نیست، دم از دیدار خورشیدآفرین چون زنیم؟
* الهی! حسنم کردی اَحسنم گردان.
* الهی! روزم را چون شبم روحانی گردان، و شبم را چون روز نورانی.
* ...
سخن دربارهی این قالب از نوشتن کافی است. حالا خوب است قلم به دست بگیری و توانایی خود را در این زمینه بسنجی.
ارسال نظر در مورد این مقاله