نویسنده
همیشه
دیر می‌کنی
همیشه مثل بادبادکی
میان شاخ و برگ خاطرات تلخ
گیر می‌کنی
امید را که شادمان
در ارتفاع بی‌خیالی‌اش
پرنده می‌شود
میان یک قفس
اسیر می‌کنی
همیشه صرف می‌کنی:
نمی‌شوم، نمی‌شوی، نمی‌شود
تو را چه می‌شود
که واژه‌های رنگی خیال را
و این همه نشاط و شور و حال را
به یک علامت سؤال
چنین
حقیر می‌کنی؟
راد, رابعه. (1393). شعر/ همیشه. سلام بچه ها, 25(289), -.
رابعه راد. "شعر/ همیشه". سلام بچه ها, 25, 289, 1393, -.
راد, رابعه. (1393). 'شعر/ همیشه', سلام بچه ها, 25(289), pp. -.
راد, رابعه. شعر/ همیشه. سلام بچه ها, 1393; 25(289): -.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله