نویسنده
سعدی در گلستان به مردی اشاره می‌کند که در شیر دوشیده‌شده از پستان گوسفندانش آب می‌ریخت و به مردم قالب می‌کرد.
این دغل‌کاری همچنان ادامه داشت تا این که روزی سیلابی مهیب در کوهستان جاری شد و همه‌ی گوسفندانش را با خود برد.
مرد غمگین و آشفته از چوپانش پرسید: «این سیل دیگر از کجا آمد؟»
چوپان لبخند معناداری زد و گفت: «آن همه آبی که در شیر ریختی جمع شد، سیل گردید و آمد گله‌ات را با خودش برد!»
این مقدمه‌ی کوتاه بهانه‌ای بود برای پرداختن به آب و روزی جهانی که به نام آن است:
* خداوند هستی‌آفرین در قرآن آب را ستوده است چنان‌که فرمود: «همه چیز را زنده از آب ساختیم.»
* از دیرباز آب نوشاندن به حاجیان امری پسندیده به حساب می‌آمده است.
* در فرهنگ شیعی از آب به عنوان «مهریه‌ی حضرت فاطمه(ع)» یاد شده است.
* امام سجاد(ع) فرموده‌اند: «هر شب فرشته‌ای از آسمان پایین می‌آید و سه مثقال مشک از مشک‌های بهشتی در فرات می‌ریزد و هیچ نهری در شرق و غرب عالم نیست که از فرات پربرکت‌تر باشد.»(1)
* یکی از اماکن متبرکه در سرزمین وحی چاه زمزم است که برای آبش برکات زیادی ذکر شده است. * اساس احکام اسلامی بر طهارت و پاکی است و آب به عنوان عنصر پاکی‌بخش برشمرده شده است. * طبق نقل قرآن کریم در بهشت چشمه‌های آب گوارایی در زیر درختان جاری است که اهل بهشت از آن بهره‌مند هستند. * در ایران قدیم آناهیتا را فرشته‌ی «آب» می‌دانستند و برای بزرگ‌داشت او معبدهایی باشکوه بنا می‌کردند که امروز بقایای آن در شهر کنگاور و چند جای دیگر ایران موجود است. * «آب انبار» از جمله بناهایی است که در ایران قدیم برای تأمین آب مردم ساخته می‌شد. * با شهادت امام حسین(ع) و اهل‌بیتش با لب تشنه، شیعیان بعد از نوشیدن آب به آن حضرت سلام می‌فرستند. * سقاخانه‌ها در گذشته با نگاه به مقوله‌ی عطش و آب در کربلا ساخته می‌شدند. * در هندوستان مردم هندو رود گنگ را مقدس می‌دانند. آن‌ها ضمن باورمندی به افسانه‌ای که می‌گوید رود گنگ از بهشت سرچشمه می‌گیرد در روز مشخصی در آن غسل می‌کنند تا گناهان‌شان ریخته شود! * فرقه‌ی صائبی‌ها که معتقد به تأثیر ستارگان بر زندگی انسان‌اند مقید به زندگی در کنار رودخانه‌ها هستند. * آب حضوری پررنگ در ادبیات جهان از جمله‌ی ایران دارد که ضرب‌المثل‌های آب آبادانی است، آب از دستش نمی‌چکد و... از جمله‌ی آن‌هاست. * حدود بیست سال پیش سازمان ملل دوم فروردین (22 مارس) را روز جهانی آب نامید تا تلنگری باشد برای بهتر استفاده کردن از این نعمت الهی. 1. بحارالانوار، ج100، باب1 و 11، ص226 تا 235.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله