سیده‌سوسن احمدی – اشکان فارس
توی یک روز زیبا
وقت خواب درختان
می‌رسد پرهیاهو
فصل سرد زمستان
*
کوچه درگیر سرما
عابران گیج و خسته
می‌رسد باز از راه
با دو چشمان بسته
*
جمعه‌ی سرد دی‌ماه
توی یک روز آبی
جاده‌ها خواب و بیدار
آسمان آفتابی
*
می‌فشاند به روی
این جهان رنگ امید
می‌زند چشمکی سرد
در افق باز خورشید
*
کوچه هرچند مرده است
در دل برف و سرما
آدمک‌های برفی
جان گرفتند این‌جا
یادداشت
رنگ امید توصیف یک روز زمستانی است. در این شعر با فضای زمستان آشنا می‌شویم. استفاده از واژه‌هایی که سرما را در خواننده القا می‌کند از ویژگی این شعر است. سرد، برف، خواب، خسته و... می‌تواند به فضاسازی شعر زمستانی کمک کند. از این شعر شش‌بندی، پنج بند آن استفاده شده و بند آخر آن هم اصلاح شده؛ چون مشکل قافیه در شعر وجود داشت. رنگ با برف یا سردی با آدم‌برفی هیچ‌گاه نمی‌تواند هم‌قافیه باشد.
آسمانه
)
ارسال نظر در مورد این مقاله