همه چیز در مه صبحگاهی فرو رفته است
ساختمان‌ها
نیمه دیده می‌شوند
مه بوی دود می‌دهد
انگار کسی در این نزدیکی آتشی افروخته است.
صبا برناک – 11 ساله از ساری – کلاس ششم
یادداشت:
گاهی شعر، توصیف یک فضاست. یک فضا که حسی را در انسان برمی‌انگیزاند. در این‌جا صبا یک فضای صبحگاهی را توصیف می‌کند و در این توصیف از حس بینایی و بویایی استفاده کرده است. به همین کوتاهی موفق شده فضای بزرگی را به تصویر بکشد.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله