در کوچه پس‌کوچه‌های نوجوانی

هوووی... چه خبرته؟

اگر یاد بگیرید که در هر حالتی از ادب استفاده کنید، حتی در هوای سرد و طوفانی، بی‌تردید لب‌های زیادی را به خنده مهمان خواهید کرد. در این حالت کسانی هم که همیشه با هم سر جنگ و ناسزا دارند، آرام و مهربان خواهند شد.

همیشه، یک «خواهش می‌کنم»، یک «ببخشید»، یک «متأسفم» خیلی بیش‌تر از یک جلیقه‌ی ضدگلوله به دردتان می‌خورد.

گاهی خشونت و درگیری با یک جمله‌ی نسنجیده و بی‌ربط مثل «هووووی چه خبرته؟» یا «مگه کوری، جلوی پاتو نگاه کن!» شروع می‌شود و بعد صفی از کلمه‌های زشت و خشن در گوش‌تان طنین‌انداز می‌شود، مشت‌ها گره می‌شوند و گاهی وقت‌ها در نهایت کار به بیمارستان یا کلانتری می‌کشد.

بنابراین دوستان بی‌تجربه‌ی من، دختران و پسران بی‌گناه که برای‌تان فرصت یادگیری کم بوده است، اکنون زمان آن فرا رسیده است تا به یادگیری آداب معاشرت، آن هم به نوع جدی بپردازیم.

در ابتدا می‌گویم که به آداب اجتماعی و نحوه‌ی زندگی در کنار دیگران، معاشرت می‌گویند. امکان دارد که این دیگران، افراد دروغگو و کلک‌زن، تنبل یا بدجنس باشد. ممکن است افرادی باشند که با رفتارهای‌شان همیشه حوصله‌ی شما را سر می‌برند؛ اما فراموش نکنید که این دیگران هر کسی که باشند شما در نحوه‌ی برخورد با آن‌ها باید رعایت ادب و احترام را به کار ببرید. چه بسا ممکن است آن‌ها هم روزی به کمک شما آمده باشند و از همه‌ی این‌ها گذشته، آن‌ها هم شما را بارها تحمل کرده باشند.

متشکرم

متشکرم یکی از اولین کلمه‌هایی است که در کودکی یاد گرفته‌اید. شما همیشه از همه تشکر کرده‌اید؛ اما یک روز از این که باید از تمام کره‌ی زمین و موجوداتش تشکر کنید خسته و بیزار می‌شوید. به این می‌گویند رسیدن به دوران بلوغ.

با خودتان فکر می‌کنید که در بچگی آن‌قدر از دیگران تشکر کرده‌اید که حالا سهمیه‌ی تشکرتان تمام شده است؛ پس دیگر زیاد تشکر نمی‌کنید یا این که فکر می‌کنید گفتن کلمه‌ی متشکرم وقت زیادی از شما می‌گیرد و دایم با خودتان می‌گویید که زندگی حوصله‌ی زیادی برای‌تان باقی نگذاشته است؛ پس کم‌تر تشکر می‌کنید غافل از این که بیان کلمه‌ی متشکرم تنها یک ثانیه از وقت شما را می‌گیرد.

تشکر کردن نشانگر این است که کسی برای شما کاری انجام داده و آن کار در شما اثر خوبی به جا گذاشته است.

به همین دلیل است که باید از کسانی که جای‌شان را در اتوبوس به شما می‌دهند تشکر کنید، از راننده‌ی تاکسی که زیاد و اضافه از شما پولی نمی‌گیرد تشکر کنید، از نانوا که به شما نان می‌دهد تشکر کنید و...

فراموش نکنید که اکنون روزگاری‌ است که بیان این کلمه شما را محبوبِ خاص و عام می‌کند.

معذرت خواستن

معذرت خواستن تنها برای زمانی است که شما از نظر جسمی یا روحی به شخص مقابل آزار رسانده‌اید.

معذرت بخواهید وقتی که:

کسی را هُل می‌دهید؛

پای کسی را لگد می‌کنید؛

با حرف یا سخنی دل کسی را می‌رنجانید.

می‌توانید بگویید «از شما خواهش می‌کنم مرا ببخشید» (باید هم خواهش کنید؛ زیرا معلوم نیست که او شما را ببخشد یا نبخشد).

احترام به اشیا

زمانی که عصبانی هستید به در، مبل‌ها، دیوار و... لگد نزنید. آن‌ها که به شما هیچ آسیبی نرسانده‌اند. از لباس‌های‌تان به خوبی نگه‌داری کنید؛ چرا که پول آن‌ها را پدرتان داده است. گوشی تلفن عمومی را نشکنید. فراموش نکنید که در مواقع اضطراری تلفن می‌تواند کمک بزرگی برای شما باشد. شکستن، علامت زورمندی نیست، بلکه علامت ضعف است.

احترام به افراد

حرمت به افراد، احترام به تفاوت‌ها و نوع تفکر و سبک زندگی آن‌هاست. فکر کنید اگر تمام مردم کره‌ی زمین مانند هم بودند دنیا چه‌قدر خسته‌کننده و یکنواخت بود.

احترام در خانه و در میان خانواده

به جز روز مادر و روز پدر، در مواقع دیگر نیز آن‌ها را شاد کنید. منتظر نباشید تا آن‌ها چیزی از شما تقاضا کنند، گاهی خودتان پیش‌قدم شوید.

گاهی مواقع نان بخرید، آشغال‌ها را پشت در بگذارید، ظرف‌ها را بشویید و یا چای دم کنید.

یادتان نرود مادر شما به این دلیل مادر نشده است که همه کاری بکند.

فراموش نکنید که او یک مادر است، نه یک آشپز.

فراموش نکنید که او یک مادر است، نه یک ماشین ظرفشویی.

فراموش نکنید که او یک مادر است، نه یک خیاط.

فراموش نکنید که او یک مادر است، نه یک...

پدرتان را با یک عابربانک اشتباه نگیرید. به حرف‌هایش گوش بدهید بدون آن‌که از شدت عصبانیت به سقف نگاه کنید. اگر تصمیم دارید آخر هفته را با دوست‌تان بگذرانید، از او اجازه بگیرید. زمانی که با تصمیم شما مخالفت می‌کند از دستش دلخور نشوید. به او حق بدهید که برای آینده‌ی شما نگران باشد.

فراموش نکنید در همه حال، ادب تنها هدیه‌ی لوکس و باارزشی‌ است که می‌توانید به دیگران هدیه بدهید.