صدایش می‌زند باد
عبورش می‌دهد راه
نگاهش می‌کند سرو
کنارش می‌رود ماه
*
پناهش می‌دهد شعر
بزرگش می‌کند درد
اگر این‌ها نبودند
دلِ تنگم چه می‌کرد؟
*
دلم خودکار می‌خواست
که من را، نه! خودش را
ببارد چکه چکه
شبی از چشم دنیا
*
دلم بارید و بارید
و رودی شد سرانجام
به دریا می‌برد راه
دلم آرام آرام
)
ارسال نظر در مورد این مقاله