کودکان زیادی داریم که در تاریخ تأثیر‌گذار بودند و نام‌شان به عنوان قهرمان باقی مانده است؛ هم در زمینه‌ی مذهبی و هم در زمینه‌ی ملی.
اولین کودکی که در این مورد به نظرم می‌رسد، اسماعیل است. می‌گویند او در هنگام قربان سیزده ساله بود. البته بعضی‌ها سن او را بیش‌تر هم دانسته‌اند. فداکاری اسماعیل در پذیرفتن دستور خدا بود. او حتی پا را فراتر گذاشت و به گونه‌ای رفتار کرد تا پدرش گرفتار عاطفه‌ی پدری نشود و دلش نلرزد و دستور خداوند به‌طور کامل اجرا شود.
در اسلام از این گونه فداکاری‌ها زیاد است. فداکاری‌های کودکانه؛ کودکان بزرگ‌مرد. نمونه‌ی کامل آن را در حادثه‌ی عاشورا می‌توانیم ببینیم. از عبدا... دَه ساله تا سکینه‌ی هفت‌ساله و حتی علی‌اصغر شیرخوار. قبل از آن هم فداکاری حضرت علی(ع) را در تاریخ خوانده‌ایم؛ زمانی که چهارده سال بیش‌تر نداشت؛ اما در میهمانی‌ای که پیامبر اسلام در آشکار کردن دعوتش گرفته بود، اولین کسی بود که دعوت او را قبول کرد. در آن غوغای جهل، آدم‌کشی، تمسخر و بی‌عدالتی، این کار حضرت علی(ع) یکی از بزرگ‌ترین فداکاری‌های کودکانه‌ی دوران است.
کودکان آن‌قدر پاک و بی‌آلایش هستند که فداکاری آنان مرز و خاک نمی‌شناسد. فطرت پاک کودکان باعث می‌شود که گاهی آن‌ها احساس کنند با مرگ خودشان می‌توانند معجزه‌ای بزرگ بیافرینند. ما در طول تاریخ نمونه‌ی زیبای این فداکاری‌های کودکانه را در خیلی از کشورهای خارجی شاهد بوده‌ایم. پتروس، کودک شجاع و پاک هلندی که با تمام کودکی‌اش خود را به خطر می‌اندازد، اما شهری را از خطر سیل نجات می‌دهد.
اگر ماجرای پتروس هلندی قدیمی است و سن و سال بچه‌های امروز به تاریخ آن قد نمی‌دهد، عوضش ماجرای محمدالدوره خیلی قدیمی نیست و مال همین چند سال اخیر است. بچه‌ی شجاع فلسطینی که دوازده سال بیش‌تر نداشت و در کنار پدرش جلو گلوله‌های سوزان سربازان اسرائیلی ایستاد و عاقبت سرب‌های داغ اسرائیل او را به شهادت رساندند.
اما... چرا راه دور برویم؟ در همین ایران خودمان، کودکان و نوجوانان‌مان زیباترین نمونه‌های فداکاری را به نمایش گذاشتند. زمانی که دانش‌آموزان در آبان سال 57 درس، مشق و مدرسه را کنار گذاشتند و سعی کردند مشق‌شان را در خیابان بنویسند! زمانی که شعارهای انقلابی آنان فضای دیکتاتوری شاه را شکافت و به گوش جهان رسید...
و یا الگوی فداکاری ما؛ شهید محمدحسین فهمیده...
پسری که در سن و سال گرگم به هوا، گرگ‌ها را گذاشت و به هوا پرید.
کاش یک آدم با ذوق پیدا شود و فرهنگنامه‌ای از کودکان فداکار جهان تهیه کند! نام‌هایی که می‌مانند و با تمام نبودن‌شان باز هم فداکاری می‌آفرینند.
روز دانش‌آموز بر شما مبارک باد!
)
ارسال نظر در مورد این مقاله