شاید وقتی نام رشته‌ی دوچرخه‌سواری به زبان می‌آید تنها به یاد دوچرخه‌های جاده یا پیست بیُفتیم، امّا دوچرخه‌سواری در دنیا شاخه‌های گوناگونی دارد.

نام یکی از این شاخه‌ها BMX یا دوچرخه‌سواری به سبک موتورسواری است.

دوچرخه‌های BMX در اواخر دهه‌ی 1960 میلادی در کالیفرنیا ساخته شدند. درست در سال‌هایی که رقابت‌های موتور کراس در بین مردم به عنوان ورزشی محبوب طرفداران بسیاری پیدا کرده بود. این رشته برای کودکان و نوجوانانی که علاقه‌مند به کراس موتور بودند بی‌خطرتر و بهتر بود. ماجراجویان جوان این رشته با شیوه‌ی موتورسواری و با لباس‌های آن‌ها در این رشته فعالیت می‌کردند.

این ورزش در مسابقه‌های آسیایی، جهانی و المپیک و در رشته‌های نمایشی، کراس، دوچرخه‌سواری در شرایط سخت و یخبندان، بال سیکل (حرکت‌های دوچرخه‌سوار با توپ) و داخل سالن برگزار می‌شود.

فدراسیون بین‌المللی این رشته آوریل سال 1981 تأسیس شد و نخستین مسابقه‌های قهرمانی جهان در سال 1982 برگزار شد. BMX پس از آن سال به سرعت به عنوان یک رشته‌ی اصلی دوچرخه‌سواری رشد کرد، به طوری‌که در سال 1993 به صورت رسمی به عضویت اتحادیه‌ی جهانی دوچرخه‌سواری درآمد.

پیست این رشته، خاکی، مانند پیست موتورسواری است؛ البته با شیب کم‌تر و تپه‌های کوچک‌تر. مسافت دور پیست دوچرخه‌سواری BMX 350 متر و شیب آن از هشت متر تجاوز نمی‌کند.

علاقه‌مندی اروپایی‌ها به خصوص آمریکایی‌ها به این رشته باعث شد تا BMX این روزها شاخه‌های مختلف و مسابقه‌های گوناگونی داشته باشد. رقابت‌های رسمیِ آزاد، خیابانی و ساده در جنگل، در سطح جاده‌ی صاف، خیابان و یا زمین خاکی برگزار می‌شود.

رشته‌ی BMX برای اولین بار در المپیک پکن در سال 2008 برگزار شد. در مسابقه‌های آسیایی گوانگجو نیز در شرایطی برگزار شد که تنها شش کشور چین، هنگ‌کنگ، ژاپن، کره‌ی جنوبی، تایلند و عربستان در این رقابت‌ها حضور داشتند و مدال‌ها در دو بخش زنان و مردان تنها بین کشورهای چین، هنگ‌کنگ و ژاپن تقسیم شد.

این ورزش قرار است به زودی در ایران فعالیت خود را آغاز کند.