اسکی روی برف

در گذشته‌های دور مردم برای رفت و آمد روی برف به ویژه برای شکار حیوانات در زمستان مجبور بودند وسیله‌ای اختراع کنند تا بتوانند بدون فرورفتن در برف حرکت نمایند.

در ایران نیز نمونه‌هایی از این اختراعات دیده شده است. «گزنفون» مورخ معروف به تخته‌هایی اشاره می‌کند که کف آن‌ها را روکشی از پوست حیوانات کشیده بودند و ساکنان قفقاز در 2000 سال پیش از مسیح برای عبور از روی برف به پای خود می‌بستند.

زبان‌شناسان اصل کلمه‌ی اسکی را مربوط به زبان آریایی می‌دانند. بسیاری از مورخان نیز معتقدند که اسکی از شرق به غرب و به ممالک اسکاندیناوی رفته است.

بسیاری از اسکی‌های اولیه و قدیمی از چوب ساخته شده است. اسکی‌های امروزی با ترکیبی از موادی مانند کامپوزیت، پلاستیک و فلز به روش‌های ویژه‌ای در کارخانه‌های سازنده ساخته می‌شود.

وسایل اسکی:

1- چوب اسکی. 2- فیکس اسکی: وسیله‌ای است که کفش شما در آن قفل می‌شود تا از پیچ خوردن مچ پا یا شکستن پای اسکی‌باز جلوگیری کند. 3- کفش اسکی. 4- چوبدست. 5- کلاه ایمنی.

مسابقه‌های اسکی روی برف در رشته‌های مختلفی انجام می‌شود که به اختصار به آن‌ها اشاره‌ای می‌کنیم.

انواع مسابقه‌های اسکی

1- آلپاین:

در این رشته اسکی‌بازان از ارتفاعات کوه به طرف پایین کوه اسکی می‌کنند که از نظر سرعت و شیوه‌ی عبور به صورت مارپیچ یا زیگزاگ از بین چوب‌های پرچم امتیازاتی به آن‌ها داده می‌شود.

اسکی «آلپاین» در رشته‌های مختلفی برگزار می‌شود:

الف- اسکی مارپیچ کوچک یا اسلالوم (Slalom): یکی از رشته‌های ورزشی آلپاین است. این رشته کوتاه‌ترین مسیر را نسبت به دیگر رشته‌های آلپی مانند مارپیچ بزرگ و اسکیِ سرعت دارد. در این رشته فاصله‌ی دیرک‌های پرچم (دروازه‌ها) تنگ‌تر و پیچ‌های مسیر بسته‌تر از دیگر رشته‌هاست. در این مسابقه، هر شرکت‌کننده دو مسیر مختلف را در یک روز می‌پیماید و کسی که مجموع زمانش کم‌تر از دیگران باشد، برنده می‌شود.

ب- اسکی مارپیچ بزرگ یا اسلالوم ژه‌آن: دیگر رشته‌ی ورزشی از اسکی آلپاین است. طول مسیر این رشته از مارپیچ کوچک بیش‌تر و دروازه‌ی آن نیز پهن‌تر و پیچ‌های آن بازتر است. در این رشته در هر مسابقه هر اسکی‌باز دو مسیر مختلف را می‌پیماید و کسی که مجموع زمانش کم‌تر از دیگران باشد، برنده است.

ج- اسکی سرعت: در این رشته اسکی‌بازان مسیری طولانی‌تر از دیگر رشته‌های اسکی آلپاین را طی می‌کنند و پیچ‌های مسیر کم‌تر و بازتر از سایر رشته‌هاست.

در مسابقه‌های جهانی و المپیک‌های زمستانی شرکت‌کنندگان مسیر یکسانی را اسکی می‌کنند و اسکی‌بازی که مسیر را در کوتاه‌ترین زمان طی کند، برنده است.

در این مسابقه سرعت شرکت‌کنندگان گاه به 150 کیلومتر در ساعت می‌رسد.

د) اسکی مارپیچ سرعت یا اسلالوم سوپر ژه‌آن (به طور خلاصه «سوپرجی» گفته می‌شود): این رشته از نظر فنی و سرعت بین دو رشته‌ی مارپیچ بزرگ و اسکی سرعت قرار دارد. مسابقه‌های این رشته از سال 1982 در سطح بین‌المللی برگزار می‌شود.

ه) اسکی سوپر ترکیبی: از دیگر رشته‌های اسکی آلپاین است. در این رشته اسکی‌باز ابتدا یک مسیر اسکی سرعت و سپس یک مسیر مارپیچ کوچک را می‌پیماید و هرکس که مجموع زمانش کم‌تر باشد، برنده است.

2- اسکی استقامت بیاتلون:

در این مسابقه شرکت‌کنندگان بیش‌تر از 20 کیلومتر اسکی صحرایی انجام می‌دهند و در یک نقطه‌ی معیّن متوقف می‌شوند، سپس با اسلحه به طرف هدف‌هایی که در آن‌جا قرار داده شده است نشانه‌گیری می‌کنند. اسکی‌بازی که هدف را زودتر از دیگران ببیند و به طرف آن شلیک کند، برنده است. اسکی‌بازی هم که هدف را پیدا کند، ولی مدتی برای یافتن آن معطل شود آن مدت زمان را به عنوان جریمه از امتیاز کلی او کسر می‌کنند.

3- اسکی سرعت یا شوس:

این اسکی با روش آزاد و با سرعت زیاد در یک مسیر مستقیم و بدون پیچ و کنترل انجام می‌شود.

4- باله:

نوعی مسابقه در اسکی آزاد است که در آن هر اسکی‌باز یک عمل یا یک حرکت زیبای ورزشی را هم‌راه با موزیک، در یک شیب ملایم انجام می‌دهد.

5- اسکی صحرانوردی:

مسافت این مسابقه‌ی اسکی 50 کیلومتر است و معمولاً شامل اسکی کردن از فراز و نشیب تپه‌ها و در سطح زمین است. وسیله‌ی اسکی مخصوص این مسابقه (چوب اسکی) باریک‌تر و سبک‌تر از سایر اسکی‌هاست و کفش آن نیز به دلیل مسافت زیاد سبک است و از ناحیه‌ی پنجه‌ی پا به اسکی وصل می‌شود.

6- اسکی دان هیل:

در این مسابقه اسکی‌باز باید از بالای ارتفاعات مستقیم به طرف پایین کوه بیاید. این مسابقه از ارتفاع 610 متری و به طول 5/1 تا 3 مایل (4/2 تا 8/4 کیلومتر) انجام می‌شود.

اسکی‌بازان به فاصله‌ی یک یا دو دقیقه از یک‌دیگر به طرف پایین کوه حرکت می‌کنند و سریع‌ترین اسکی‌باز برنده شناخته می‌شود.

7- اسکی آزاد:

در این مسابقه اسکی‌بازان به طور انفرادی با روش‌هایی که در انجام اسکی به کار می‌برند از داوران امتیاز دریافت می‌کنند. به طور کلی در اسکی آزاد 3 حرکت انجام می‌شود:

الف- فرود از دامنه‌ی کوه و دور زدن تپه‌ها و برآمدگی‌ها.

ب- انجام حرکت‌های جذاب و زیبای اسکی.

ج- آکروبات در دامنه‌ی کوه و پرش هوایی.

8- پرش با اسکی:

سکوی این پرش معمولاً 90 متر است و اسکی‌باز با حرکت و سرعت گرفتن از این سکو جدا شده و پس از پروازی کوتاه روی باند فرود می‌آید. در این مسابقه هرچه اسکی‌باز پرش بیش‌تری انجام دهد برنده می‌شود.

9- اسنوبُرد:

اسنوبرد، یک تخته اسکی است که دو پا روی آن قرار دارد و معمولاً از ارتفاع با آن به پایین می‌پرند و مسابقه نیز به شکل مارپیچ با آن انجام می‌شود.

از انواع دیگر اسکی می‌توان به مسابقه‌های اسکی صحرایی با پرش، سوپرژیان- پارالل- 10×4 متر امدادی، استقامت صحرانوردی 15 و 30 کیلومتر نیز اشاره کرد.