تویی آبی‌ترین دریا

داستان نهضت حسینی و قصه‌ی جانسوز ایثار و شهادت حضرت امام حسین(ع) و یاران وفادا‌رش، آنچنان بر قلب‌ها تأثیر گذارده، که پس از گذشت چهارده قرن نه تنها غبار کهنگی و فراموشی را بر خود ندیده که به تفکری ماندگار تبدیل شده و هر سال با حلول هلال محرم، خون پاک شهیدان کربلا، در رگ‌های تاریخ جوششی تازه می‌یابد و تشنگان حقیقت را شیفته‌تر می‌سازد.

تشنه‌ترین لبان

با سبز مویه‌ها

لب‌‌های نوحه‌ریز عاشقان حسین(ع) است.

و سبزترین عاشقانه را

با گل‌افشان سرشک،

سوگواران حسین می‌خوانند.

و عاطفه‌ترین عطش،

عطش شبنم ایمان حسین است،

در بلوغ سپیده‌ای

به خورشید جمال حق.

هنوز،

در وادی اشک

و محبت

دل بی‌کربلایی نیست،

دلی،

بی‌شقایق خیمه‌ی عزا.

هنوز،

خجالت‌ اهل کوفه خط می‌کشد به خاک،

و خواناترین برات است

خطِ کوفیِ گل‌‌های شهادت

در شیرازه‌‌ی فراتِ رخ عاشقان حسین.

دارا نجات، شاعر معروف تاجیکی

این‌که در میان تمامی روزهای مقدس، عاشورا نقطه‌ی عطف قرار گرفته است، شاید به این دلیل باشد که عاشورا نمایشی عظیم بوده است از تمامی اصول و فروع اسلام. هرچند لحظه لحظه‌‌ی زندگی و سلوک شهیدان، اسلام بوده است، لیکن فشردن همه‌ی معارف و اصول و فروع در یک ماه، در یک هفته، یا یک روز را تنها مردی به صلابت حسین(ع) می‌تواند.

سیدمهدی شجاعی

امام ر‌ضا(ع) فرموده‌اند: «هر کس عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریه‌اش باشد، خداوند روز قیامت را روز شادی و سرورش می‌گرداند.»

و امام صادق(ع) می‌فرمایند: «روز شهادت امام حسین(ع) سوگ‌ناک‌ترین روزهاست.»

در سال 26 هجری قمری، حضرت عباس(ع) پا به عرصه‌ی گیتی نهاد. مادر گرامی‌اش فاطمه، دخت حزام‌بن‌خالدبن‌ربیعة‌بن‌عامر کلبی و کنیه‌اش «ام‌البنین» بود.

چند سال پس از شهادت حضرت فاطمه(س) بود، که امیرالمؤمنین از برادرش عقیل، که به اصل و نسب قبایل آگاه بود، درخواست کرد زنی را از دودمانی شجاع برای او خواستگاری کند و عقیل، فاطمه‌ی کلابیه (ام‌البنین) را برای آن حضرت خواستگاری کرد و ازدواج صورت گرفت.

امیرالمؤمنین(ع) از این بانوی گرامی، صاحب چهار پسر به نام‌های عباس، عثمان، جعفر و عبدالله شد.

عباس(ع) از برادران دیگرش بزرگ‌تر بود و هر چهار برادر به امام خویش، حسین(ع) وفادار بودند و در روز عاشورا در راه آن امام جان خود را نثار کردند.

ارادت قلبی ام‌البنین(س) به خاندان پیامبر(ص) آن‌‌قدر بود که امام حسین(ع) را از فرزندان خود بیش‌تر دوست می‌داشت؛ به طوری که وقتی به این بانوی گرامی خبر شهادت چهار فرزندش را دادند فرمود: «مرا از حال حسین(ع) باخبر سازید.» و چون خبر شهادت امام حسین(ع) به او داده شد، فرمود: «رگ‌های قلبم گسسته شد، اولادم و هرچه زیر این آسمان کبود است، فدای امام حسین(ع).»

پرچم‌دار کربلا و پاسدار حرم اهل بیت مصطفی(ص) حضرت عباس(ع) ویژگی‌ها و فضایل فراوانی دارد که القاب و کنیه‌های آن حضرت، نشان‌گر برخی از آن‌هاست؛ ماه بنی‌هاشم، از جمال او حکایت دارد. سقای کربلا، از فداکاری عباس(ع) در رساندن آب به اهل بیت(ع) حکایت می‌کند. قهرمان علقمه و پرچم‌دار کربلا، شجاعتش را بازگو می‌کند. پاسدار حرم، گواه جانبازی او در راه اهل بیت(ع) است. باب الحوایج، شکوه او را نزد خداوند، نشان می‌دهد، و سرانجام، عبد صالح، از عظمت معنوی عباس بن علی(ع) حکایت دارد.

بزرگی و عظمت مقام عباس بن علی(ع) به گونه‌ای است که امامان معصوم(ع) در موارد متعدد بر فداکاری‌ها، جانبازی‌ها و عظمت شخصیت آن بزرگوار تأکید فرموده‌اند. امام سجاد(ع) که خود در کربلا حضور داشت و شاهد فداکاری‌های عمویش بود، درباره‌ی حضرت عباس(ع) می‌فرماید: «خداوند، عمویم عباس را رحمت کند که با ایثار و جانبازی، در راه برادرش جانبازی کرد تا آن که دست‌هایش قطع شد و خداوند به جای آن، دو بال به او داد که با آن‌‌ها به هم‌راه فرشتگان در بهشت پرواز کند؛ همان گونه که برای جعفر بن ابوطالب قرار داده شد. عباس را در پیشگاه خداوند منزلتی است که در روز قیامت، همه‌ی شهدا به آن غبطه می‌خورند.»

تو ای تنها‌ترین سقا، اباالفضل

دلاور مرد عاشورا، اباالفضل

تو بی‌تاب آمدی لب تشنه ماندی

میان ساحل غم‌ها، اباالفضل

شهادت موج می‌زد در نگاهت

تو ای آبی‌ترین دریا اباالفضل‌...

زهرا اکافان

امام علی بن الحسین(ع) چهارمین امام شیعیان، سال 37 تا 38 هجری در مدینه‌ی منوره به دنیا آمد. از جان‌گدازترین حادثه‌ی زندگی امام، حادثه‌‌ی عاشورا بود که با تمام وجود خود آن را لمس کرد، هرچند که بیماری توان یاری رساندن به پدر را از او گرفته بود و خدا می‌خواست تا زمین از حجتش خالی نماند. امام سجاد(ع) در سخنرانی‌های خود پس از واقعه‌ی عاشورا با استناد به آیات قرآن علیه ظلم و ستم بنی‌امیه سخن می‌گفت و با سلاح دعا و مناجات با پروردگار، مجموعه‌ای از معارف قرآنی را با نام «صحیفه سجادیه» برای تهذیب نفس، اخلاق و بیداری مسلمین به یادگار گذاشت.

امام سجاد(ع) می‌‌فرمایند: «مبادا به گناهی که می‌کنی شادمان شوی که شادمانی به گناه بدتر از ارتکاب آن است!»

و نیز فرموده‌اند: «شرافت در فروتنی، عزت در پرهیزکاری و بی‌نیازی در قناعت است.»

بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو

ای کشته باد جان دو عالم فدای تو

برخیز و باز بر سر نی آیه‌ای بخوان

ای من فدای آن سر از تن جدای تو

اندر مِنا، ذبیح یکی بود و زنده رفت

ای صد ذبیح و کشته شده در مِنای تو

رفتی به پاس حُرمت کعبه به کربلا

شد کعبه‌ی حقیقیِ دلِ، کربلای تو

اجر هزار عمره و حج در طواف تست

ای مروه و صفا به فدای صفای تو

تا با نماز خوف تو گردد قبول حق

شد سجده‌گاه اهل یقین خاک پای تو

با گفتن رضاً بِقَضائک به قتلگاه

شد متحد رضای خدا با رضای تو

تو هرچه داشتی به خدا دادی، ای حسین

فردا خداست جلّ جلاله جزای تو

خون خداست خون تو و جز خدای نیست

ای کشته‌ی خدا! به خدا خون‌بهای تو

ریاضی یزدی﷼

 

CAPTCHA Image