مواظب جوهر خودکارت باش چند وقت پیش در یک جلسه‌ی کارگاه داستان‌نویسی بودم. کارشناس برنامه ابتدا درباره‌ی نوشتن و نویسندگی و این‌جور حرف‌ها صحبت‌هایی کرد. خلاصه‌ی حرف‌هایش این بود: «تا می‌توانید بنویسید؛ حتی اگر چیزی ندارید بنویسید. از روی یک رمان یا داستان خوب بازنویسی کنید. ننوشتن، دست و خودکار را تنبل می‌کند. خودکار اگر به کارش نپردازد، جوهرش خشک می‌شود، و نویسنده هم اگر ننویسد کم‌کم توانایی نوشتن را از دست می‌دهد. اجازه ندهید که دست و خودکارتان خشک شود. اگر هم نمی‌نویسید لااقل خواندن را فراموش نکنید؛ چون تأثیر مطالعه‌ی فراوان را در آینده خواهید دید. این کار باعث می‌شود که گستره‌ی واژگانی شما زیاد شود و بهتر بنویسید. به آثار پیشینیان توجه ویژه داشته باشید که ما از این لحاظ ثروت غنی‌ای داریم. نثرها و داستان‌های خوبی مثل هزار و یک شب، تاریخ بیهقی، گلستان سعدی و صدها اثر دیگر که می‌توانند کمک بزرگی در خلق آثار باشند.» بعد از این‌که حرف‌های کارشناس برنامه تمام شد نوبت رسید به داستان‌خوانی. حدود سی نفر در جلسه شرکت داشتند که همه مدعی بودند نویسنده‌اند؛ امّا از بین این سی نفر، سه یا چهار نفر داستان نوشته بودند و به جلسه آورده بودند. خب، با این وضعیت چه‌کار باید کرد؟ وقتی خودِ علاقه‌مندان به نویسندگان این‌قدر کم‌کارند، دیگر چه توقعی باید از دیگران داشت! بعضی از شما دوستان انتقادتان این است که آسمانه ضعیف و کم‌مطلب شده است. من بارها اشاره کرده‌ام. آسمانه با همت شما پر‌و‌بال می‌گیرد. در واقع گرداننده‌ی آسمانه خود شما دوستان خوب آسمانه‌اید. پس برای رونق آسمانه و پیش‌رفت خودتان تلاش کنید. می‌دانم حتماً می‌خواهید بگویید مشکلات درس و کنکور و زندگی اجازه نمی‌دهد بنویسیم. دوست من، این مشکلات فقط متعلق به شما نیست. همه مشکلات دارند، امّا شکل مشکلات فرق می‌کند. کسی بی‌مشکل پیدا نمی‌شود. پس خواهش می‌کنم با نوشتن و خواندن بر این مشکلات پیروز شوید. تا می‌توانید بنویسید و بنویسید و بنویسید. مهم نیست در چه قالبی باشد. مهم خواندن و نوشتن است. مواظب جوهر خودکارتان باشید! ارادتمند آسمانه