کوچه دلگشا

گل‌های شادمانی

و تو می‌آیی

بی‌شک از کعبه به‌پا می‌خیزی،

و می‌دانم که پرچم عدالت را بر بلندای جهان

خواهی افراشت

امّا نمی‌دانم در آن روز عظیم،

در آن لحظه‌ی ناب

من چگونه روزگار می‌گذرانم

آیا انسان با ایمانی هستم یا‌...

آیا زنده خواهم بود یا با چشمانی منتظر در میان خاک آرام گرفته‌ام؟

نمی‌دانم‌...

امّا این را می‌دانم که تو خواهی آمد

و نور معنویت را در میان قلب‌ها خواهی کاشت.

و ایمان متبلور خواهد شد.

و گل‌های شادمانی شکوفا می‌شوند

و چه اهمیتی دارد که من در کدام صفحه‌ی روزگار ایستاده باشم

تو می‌آیی

و جهان از لحظه‌های حضور تو سرشار می‌شود.

و من از شادی آن روز

لبریز می‌شوم.

صغری شهبازی