شعر

آی نور ناب

آفتاب

گوشه‌ی حیاط خانه‌ی‌‌مان بساط کرده است

مورچه سیاه‌ها

زیر نور آفتاب

قهوه‌ای شدند

شاد شاد

بار می‌کنند

نور را

می‌برند راه دور

تا نوید روز‌های خوب‌شان شود

آیا می‌دانی

شعر از اِثل ام. وگرت

مترجم: مهدی مرادی

کیست که در خانه‌ای شیشه‌ای و گرد زندگی می‌کند

و هرگز و اصلاً و ابداً صدایی از او شنیده نمی‌شود؟

کیست که در خانه‌ای سیمی و کوچک زندگی می‌کند

و یک ریز می‌خواند و می‌خواند و می‌خواند؟

کیست که در خانه‌ای از پوشال روی شاخه‌ای بر درخت زندگی می‌کند

و بچه‌هایش را دور از چشم من و تو بزرگ می‌کند؟

کیست که در تنه‌ی توخالی درختِ جنگل زندگی می‌کند

و فندق‌ها را برای زمستان انبار می‌کند؟

کیست که در خانه‌ای با پدر و مادر زندگی می‌کند

میمون و تمساح پیر

بود یک تمساح پیر

در میان رود نیل

در کنار رود بود

یک درخت نارگیل

*

داشت یک میمونِ ناز

خانه‌ای بر آن درخت

لحظه‌هایش می‌گذشت

گاه آسان، گاه سخت

*

روزی آن تمساح پیر

پیش میمون ناله کرد

در صدای خسته‌اش

موج می‌زد آه و درد:

*

«توی دنیا هیچ‌کس

دوستِ تمساح نیست

آه! میمون‌جان بگو

جرم یک تمساح چیست؟»

*

باز، از چشمان او

چند قطره اشک ریخت

ترس آن تمساح، زود

از دل میمون گریخت

*

بعد با یک نارگیل

آمد آن میمون، زمین

آه! یادش رفته بود

اشکِ تمساح است این

*

همچنان تمساح پیر

داشت نم‌نم می‌گریست

حدس آیا می‌زنید

آخر این قصه چیست؟

*

راستی میمون چه شد؟

باز شانس آورد او

چون که آن تمساح بود

توبه‌کار و راست‌گو