کوچه مسجد

    کوچه مسجد گل‌هایی که پژمرده نمی‌شوند وقتی به طرف بوستان می‌روید و در پشت دیوار آن قرار می‌گیرید، از عطر دل‌انگیزی که از داخل بوستان می‌آید، سرشار از عشق می‌شوید. با استشمام بوی گل‌هایی که حتی آن‌ها را هم ندیده‌اید، روح‌تان جان تازه‌ای می‌گیرد و مسرور می‌گردید. زمانی‌که از طرف بوستان رایحه‌ی عطر به مشام‌تان می‌رسد، شاداب و تشنه دیدار آن گل‌ها می‌شوید. آنچنان وجودتان به آرامش می‌رسد که گویی خود در آن‌جا هستید. هر لحظه اشتیاق‌تان برای دیدن بوستان بیش‌تر می‌شود و وقتی آماده شدید که به داخل آن بروید، بدون آن‌که خود بخواهید، درهای بوستان با دستان‌تان باز می‌شوند. وقتی در را باز کردید و در برابر بوستان قرار گرفتید، دیگر قادر نخواهید بود که جلوتر بروید؛ چون آنچه می‌بینید پر از گل‌های رنگارنگ و شادابی است که شما را به نشاط می‌آورد. در هر گوشه از این باغ گل‌هایی قرار دارند که هم در زیبایی و هم در بویایی منحصر به فرد هستند. نمی‌توانی بگویی که کدام گل زیباست یا این‌که کدام گل خوش‌بوتر است. هر گلی برای خود خصوصیاتی دارد که با توجه به آن، به عمق آفرینش آن به دست آفریننده‌ی کیهان هستی، پی می‌برید. در این بوستان نمی‌توانی گلی را بخواهی و پیدایش نکنی. هر گلی برای خود حرفی برای گفتن دارد. یکی از صاحب خود تعریف می‌کند. گلی دیگر از نعمت‌‌هایی که آفریننده‌اش آن را به وجود آورده است، می‌گوید. دیگری از پاداش‌هایی که صاحب این باغ برای آدم‌ها قرار داده است، می‌گوید. این گل‌ها فقط برای بوییدن نیست. باید خوب دید، خوب لمس کرد، به عمق آن نگاه کرد. باید فهمید که چه می‌گویند. باید خوب شنید. این‌ها دارای پندهایی هستند که ما را به کمال و سعادت می‌رسانند. راهنمایانی هستند که ما را از جاده‌های صعب العبور دنیا به راحتی عبور می‌دهند و به جای امنی می‌‌رسانند. آن‌ها دوستانی هستند که طرز استفاده از نعمت‌های خالق را به ما می‌آموزند. نمی‌توانی بگویی اگر یکی از آن‌ها را ببینم یا استشمام کنم، سیراب می‌شوم. اگر تمام حرف‌های آن‌ها را بشنوی، در آخر می‌خواهی که آن‌ها دوباره صحبت کنند. از پندهای ناگفته بگویند. برای تو از هدایایی که قرار است در مقصد نهایی به تو داده شود، بگویند. وقتی در این گلستان قدم بگذاری و با چشم دلت گل‌های آن رانظاره‌گر باشی، هیچ‌وقت مایل نیستی آن‌جا را ترک کنی. این بوستان در مسیر همه قرار دارد؛ ولی همه نمی‌توانند بوی آن را حس کنند. همه از کنار آن عبور می‌کنند، بدون آن‌که لحظه‌ای درنگ کنند و به بوییدن عطر گل‌ها بپردازند؛ اما بعضی‌ها هم هستند که با گوش دل صدای گل‌هایی را می‌شنوند که برای کسانی که در باغ هستند، حکایت تعریف می‌کنند. حکایت آن‌ها زیباست. آن‌ها از دوستی‌ها، پیمان‌هایی که شکسته شد، از دشمنی‌ها، حیله‌ها، جنگ‌ها و بی‌حرمتی‌‌ها، برای کسانی که چشم بصیرت و گوش دل دارند، قصه‌های واقعی تعریف می‌کنند. معمولاً وقتی گل‌هایی را که از بوستان می‌چینند تا در گلدان طاقچه‌ی پنجره‌شان قرار دهند، به خاطر دوری از گل‌های دیگر و به خاطر دوری از موسیقی طبیعت، ناراحت و پژمرده می‌شوند؛ ولی گل‌های این باغ استثنایی هستند. هر چه‌قدر که از این بوستان گل بچینی، تمام نمی‌شوند؛ حتی اگر آن‌ها را در گلدان وسط میز رو به پنجره قرار دهید، نه ناراحت می‌شوند و نه پژمرده می‌گردند. آن‌ها حتی در گلدان با شما حرف می‌زنند. برای شما داستان تعریف می‌کنند. داستان‌هایی پندآموز که آدمی را به تأمل در این حکایت‌ها فرا می‌خوانند. این بوستان فصل نمی‌شناسد. هر موقع که بخواهی دلت آرام بگیرد و روحت شاداب شود، می‌توانی هر لحظه که اراده کنی در پشت دیوار آن قرار بگیری و به استشمام فضای باغ بپردازی و یا وارد آن‌جا شوی و خود را غرق در مخمل‌های نرمی که وجودت را نوازش می‌دهند، ببینی. این بوستان یک اسم دارد. اسمی که همانند گل‌های درونش زیباست. در اصل این اسم همانی است که باعث می‌شود تشنه‌ی دیدار گل‌های درونش شوی.  نام این بوستان کتاب مقدس است. حال برای آن‌که دست خالی از این بوستان نروی، بیا و تعدادی شاخه‌ی گل برای گلدانت تهیه کن؛ ولی به یاد داشته باش که حتما به حکایت‌هایی که تعریف می‌کنند، خوب گوش فرا دهی تا همچنان سیراب بمانی. «و خدای تو حکم فرموده که جز او هیچ‌کس را نپرستید. درباره‌ی پدر و مادر نیکویی کنید و چنانکه هر دو یا یکی از آن‌ها پیر و سالخورده شوند، مبادا کلمه‌ای که رنجیده خاطر شوند مگویید و کم‌ترین آزار به آن‌ها مرسانید و با ایشان به اکرام و احترام سخن گویید. و همیشه پر و بال تواضع را با کمال مهربانی برای پدر و مادر بگستران و بگو پروردگارا! با آن‌ها مهربانی کن، همان‌گونه در کودکی مرا تربیت کردند.» (سوره اسرا- آیات 23 تا 24) «آیا مشاهده نکردی که هر چه در آسمان‌ها و در زمین است و خورشید و ماه و ستارگان و کوه‌ها و درختان و جنبندگان و بسیاری از آدمیان خدا را سجده می‌کنند...» (سوره حج-آیه‌ی 18) «ای مردم شما همه به خدا فقیر و محتاجید و تنها خداست که بی‌نیاز و غنی بالذات ستوده صفات است.» (سوره‌ی فاطر- آیه‌ی 15) امیر مشهدی‌میرزایی‌- تهران﷼