چند وقت پیش که به نمایشگاه گل و گیاه رفته بودم، آن‌جا گل‌هایی قشنگ و زیبا با تمام آراستگی از میهمانان پذیرایی می‌کردند. هر کدام با عطر و بو و شکلی خاص نظر تو را به خود جلب می‌کردند.
من در ذهنم گیاهی خاص پرسه می‌زد و دوست داشتم آن را از نزدیک ببینم و لمس کنم. گیاهی که با پیچش‌های ساقه‌اش توجهت را از تو می‌گیرد و زیباتر این که درون آب رشد می‌کند.
من دوست داشتم آن را داشته باشم. به سمت غرفه رفتم و آن را خریدم. آن گیاه زیبا و سحرآمیز بامبو بود. با خوش‌حالی به منزل آمدم و آن را داخل گلدان شیشه‌ای با خاک ژله‌ای گذاشتم. واقعاً چه رویایی شده بود؛ خیلی زیبا.
سپس شروع کردم به گشتن درباره‌ی آن و انبوهی از اطلاعات را یافتم و حالا می‌خواهم آن‌ها را برای شما هم بگویم تا شما هم این گیاه زیبا و عجیب را بشناسید.
بامبو که در زبان فارسی به نی خیزران شهرت دارد، گیاهی است که در دامنه‌ی کوه‌ها و تپه‌هایی که دارای رطوبت 65 تا 90 درصد باشد روییده یا کشت می‌شود. میزان رطوبت، حرارت موجود در منطقه و نوع خاک، تعیین کننده‌ی کیفیت و مرغوبیت بامبو بوده و هر چه میزان رطوبت و حرارت بیش‌تر باشد، کیفیت محصول نیز بهتر خواهد بود.
گیاه بامبو که تاکنون بیش از 662 نوع آن شناخته شده دارای قطر و ضخامت‌های متفاوت است و در حال حاضر بهترین نوع بامبو در ژاپن، چین و به طور کلی کشورهای شرق آسیا و هند روییده و کشت می‌شود. در ایران می‌توان لیالستان لاهیجان، علی‌آباد (در فاصله‌ی سخت‌سر و تنکابن)، قاسم‌آباد رودسر و تقریباً بیش‌تر نقاط شمال کشور را در زمره مساعدترین مناطق رویش بامبو به حساب آورد. در این مناطق بیشه‌های کوچکی وجود دارد که در فصل پاییز و اوایل زمستان، یعنی هنگام بریدن و قطع ساقه‌های بامبو، از هر یک بین 50 الی 200 شاخه نی به دست می‌آید.
بامبو از چهار قسمت سطح داخلی (دارای پوشش نرم)، دیافراگم (متصل‌کننده‌ی بخش‌های ساقه به یکدیگر) میانه و پوشش رویه که بسیار سخت و دیرشکن است تشکیل شده و دیافراگم کاملاً فشرده بوده و آب در آن نفوذ نمی‌کند.
بامبو معمولاً به رنگ‌های مختلفی مانند سبز، مشکی متمایل به قهوه‌ای، عنابی و زرد مایل به کرم دیده می‌شود. اگرچه می‌توان مصارف زیادی بر آن قائل شد، به طور کلی موارد مصرفش بیش‌تر محدود می‌شود به:
- استفاده از آن برای تغذیه.
- بهره‌برداری به منظور تهیه نی کاغذ و اشیای مختلف چوبی و سایر مصارف صنعتی.
- کاشت در اطراف باغ‌ها و مزارع جهت حفاظت محل.
- گیاه بامبو محتوی مقدار فراوانی سلولز است که می‌تواند برای تهیه‌ی کاغذ و همچنین ابریشم مصنوعی مورد استفاده قرار گیرد.
- پانداها حیواناتی هستند که از بامبو تغذیه می‌کنند؛ ولی عواملی، باعث کم‌غذایی آن‌ها می‌شود.
پدیده‌ی به گل نشستن نی‌های بامبو که هر شصت سال یک بار روی می‌دهد، باعث شده است این گیاه برای پانداها غیرقابل خوردن باشد و این حیوانات با خطر گرسنگی روبه‌رو شوند. پدیده‌ی به گل نشستن بامبوها ده سال به طول می‌انجامد. با این حال هر سال از تعداد بامبوها کم می‌شود.
در چین اکثر جنگل‌های کم‌ارتفاع، قرن‌ها پیش از بین رفتند. با وجود این، هنوز جنگل‌هایی که خیزران در خود دارند، سراشیبی تپه‌ها را در غرب کشور می‌پوشانند. خیزران در کوه‌های استان ساچوان برای آخرین پانداهای باقیمانده که در حیات وحش زندگی می‌کنند، غذا تأمین می‌کند. این ناحیه احتمالاً دارای 1300 پانداست.
همچنین از بامبو وسایل مختلفی ساخته می‌شود که زیبا و بادوام است.﷼
)
ارسال نظر در مورد این مقاله