آیا تا به حال دارت بازی کرده‌اید؟ آیا قوانین آن را می‌دانید؟ آیا می‌خواهید آن را یاد بگیرید؟ پس این مقاله را بخوانید.
ورزش دارت، ورزش ساده‌ای است. این ورزش را پیر تا جوان، چه پسر چه دختر و حتی معلولین و جانبازان و یا ناشنوایان می‌توانند به عنوان یک حرفه، یک ورزش و یا حتی یک تفریح سالم با خیالی آسوده و برای رفع استرس انجام دهند. این ورزش وسایل ساده و هزینه‌ی کمی می‌خواهد و به تمرکز و قوه‌ی دید کمک بسیاری می‌کند. در هر جایی می‌توان آن را تمرین کرد. این کافی نیست که فقط وسط تخته‌ی دارت را هدف قرار دهیم و پرتاب کنیم، بلکه تخته‌ی دارت 62 قسمت برای امتیاز دارد که هر کدام به نوبه‌ی خود از حساسیت بالایی برخوردار است.
تاریخچه‌ی این ورزش
از قرن 15 تا قرن 19 از تیروکمان به دارت
در جنگ باری انگلیس (1455 تا 1485) تفریح سربازان این بود که با تیروکمان هدفی را نشانه رفته و توانایی خود را محک می‌زدند. قبل از جنگ بارا، جنگ معروف صد ساله‌ی انگلیس که به خاطر آن ملت انگلیس بسیار خوی جنگ‌جویی داشتند و تیراندازی با تیروکمان یکی از معروف‌ترین تفریحات آن‌ها در مواقع بیکاری بود. بالأخره زمان گذشت و آرامش در انگلیس به تدریج حاکم شد. تیرها را کوتاه کرده و بدون استفاده از کمان و فقط با استفاده از دست، هدف‌گیری کرده و پرتاب می‌کردند. این‌طور که گفته می‌شود، اول فقط مَشک‌های آب را هدف قرار داده بودند؛ ولی بعدها تکه‌ای پوست را به درخت چسباندند و روی آن زدند و در سال 1869 شخصی به نام بریان کامرین آن هدف را امتیازبندی کرد و چیزی شبیه به دارت امروزی شد.
بازی دارت فضای زیادی اشغال نمی‌کند
بیش‌تر ورزش‌ها علاوه بر فضای زیاد، به امکانات گران و یا در ورزش‌های دسته‌جمعی نیاز به جمع‌آوری نفرات است؛ ولی تمرین دارت را می‌توان در فضای بسیار کم و سه عدد دارت و یک تخته دارت و با حداقل یک نفر یا حداکثر نفرات انجام داد. فضای در نظر گرفته شده برای دارت، فضایی بسیار جزئی است. فاصله‌ی طولی تخته‌ی دارت از زمین 173 سانتی‌متر و فاصله برای پرتاب 237 سانتی‌متر است؛ به عبارت دیگر، بعد از نصب تخته‌ی دارت، فاصله از مرکز تخته دارت تا محل استقرار باید 293 سانتی‌متر باشد.
دارت از چهار قسمت تشکیل شده: نوک، بارل، شافت، فلایت.
دارت‌های مختلفی ساخته شده است که هر کدام ویژگی خاصی دارد که شما می‌توانید دارت مورد نظر خودتان را پیدا کنید و از آن استفاده کنید.
امتیازات قواعد آن
تخته‌ی دارت به صورتی طراحی شده است که دایره‌ی آن را به صورت قسمت‌های مثلثی که با میله‌ی فلزی از هم جدا شده درآمده است. البته اگر به شکل توجه کنید، خواهید دید که میله‌ی فلزی علاوه بر درست کردن این مثلث‌ها، تخته‌ی دارت را به چهار قسمت مجزا تقسیم کرده است. اگر دارت شما در بین دو میله‌ی اول خورده باشد، عدد شما در 2 ضرب می‌شود؛ و اگر در بین دو میله‌ی دوم خورده باشد، عدد شما در 3 ضرب خواهد شد؛ و اگر در بین میله‌ی سوم بخورد که معمولاً به رنگ روشن است- امتیاز شما 25؛ و اگر در بین میله‌ی آخر (در مرکز) قرار گیرد، نمره‌ی شما 50 خواهد بود؛ و اگر دارت شما داخل این میله‌ها نباشد، عددی که روی آن است به تنهایی در نظر گرفته می‌شود؛ اگر چنانچه پرتاب شما خارج از محیط مشخص شده باشد، امتیازی برای شما در نظر گرفته نخواهد شد.
حال هر مثلث عدد خود را دارد و با پرتاب سه دارت در مجموع اعداد محاسبه می‌گردد. لازم به ذکر است که هر سه پرتاب شما را یک راند می‌گویند. در آخر هم شخصی برنده است که به امتیاز در نظر گرفته شده، زودتر از دیگران دست پیدا کند.
قواعد مشترک در تمام بازی‌ها
دارت بازی‌های مختلفی دارد که هر کدام از جذابیت خاصی برخوردار است.
1. هر بازیکن در یک نوبت گردشی با انداختن سه دارت در هر نوبت (راند) بازی می‌کند.
2. هر بازیکن یک دارت را در شروع بازی برای مشخص شدن نفر آغازکننده‌ی بازی پرتاب می‌کند.
3. امتیازهای به دست آمده بر مبنای امتیازی است که برای هر ناحیه در نظر گرفته شده است، نه بر مبنای رنگ آن.
4. در صورت افتادن دارت از تخته‌ی دارت (اگرچه به نمره خورده باشد) امتیازی برای آن پرتاب در نظر گرفته نمی‌شود.
حتماً یک بار بازی دارت را امتحان کنید. واقعاً سالم و مفرح است و می‌توانید اوقات بیکاری را با آن پر کنید. امروزه دارت از یک بازی تفننی پا را فراتر گذاشته و شاید تعجب کنید که در حال حاضر چیزی حدود 1900 قانون درباره‌ی این ورزش به وجود آمده است. اندازه‌ی بورد به شکل استانداردی تعیین شده و حتی سایز دارت‌ها هم ثابت است. دارت به تمرکز شما خیلی کمک می‌کند و در روزهای برفی و بارانی که نمی‌تواند بیرون بروید، ورزش خوبی است تا شما و دوستان‌تان را سرگرم کند.﷼
)
ارسال نظر در مورد این مقاله