شادی در گذر زمان است. شادی در پشت برکه‌های آبی است. شادی جای رویش شقایق‌هاست تا به نرگس‌ها برسیم. شادی محل عبور آبراهه‌ای است در کوچه پس‌کوچه‌های محزون، تا با شلاق تلخ خود، اندوه را از دل‌مان بشکند و به اوج آسمان‌ها برویم. ای شادی! در صفحات دفترم، از تو نشانی می‌گیرم و شعر تو را می‌خوانم تا زندگی را درک کنم.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله