پرواز با دعای عرفه

در مسیر پرشتاب زندگی، جاده‌ها هزار رنگ و شکل می‌شوند؛ جاده‌هایی که برای ما غریبه‌اند. جاده‌ای به رنگ کویر که ترک‌خوردگی‌هایش نشان از حضور خورشید سوزان و جانکاه دارد. چتر ابری‌ات اگر به جاده‌ی کویری سایه نیندازد، و اگر بارش مهربانی‌ات با این جاده‌ی پر‌ترک و خشک غریبه باشد، ما هم می‌شویم مثل این جاده؛ کویری و رو به هلاک. جاده‌ی زندگی گاهی بیابانی پر از خار مغیلان می‌شود. صحرایی بی آب و علف که خار گیاهان وحشی‌اش جز آزار برای پاهای ما ارمغانی ندارد. اگر این جاده را زیر پای‌مان پرنیان نکنی، آزردگی پاهای‌مان جانکاه می‌شود و چگونه می‌توانیم با این همه خارهای بی‌رحم به مقصد برسیم. جاده گاهی جنگلی زیبا می‌شود ؛ امّا زیبایی که پشت هر درخت و برگ‌های پهن گیاهانش، ترس و بیم پنهان است. حضور تو در این جاده‌ی سرسبز اگر روشن نباشد، کی می‌توان با وحشت، آسوده خاطر به انتها رسید. جاده‌ی زندگی گاهی پر از باتلاق و مرداب است. راستی چه کسی غیر تو می‌تواند ما را از این مرداب و غرقاب نجات دهد. حتی اگر جاده‌ی زندگی‌مان در آسمان باشد، بی‌رحمت تو، دچار سقوطیم. مسیر زندگی پر است از چاه و دره و ترس و وحشت، پر است از تنگی‌ها و تاریکی‌ها و اضطراب، پر است از ندانم کاری‌ها و به دام افتادن‌ها و رو به مرگ رفتن‌ها. هر چه‌قدر هم در برابر این همه مصیبت، کوه باشم، باز هم جنسم از خاک است و فرو می‌ریزم. هر چه‌قدر هم در این مسیر و جاده‌ها، عالم و دانا هم باشم، بازهم جاده‌ها پر از تابلو علامت سؤال است که نمی‌توانم همه‌ی سؤال‌ها را جواب دهم. جاده‌های زندگی پر از معماست. پر ازچیستان که جواب‌هایش با رحمت تو به دست می‌آید. چتر تو بر جاده‌ی کویری، رحمت است. سایه‌ی تو بر بیابان پر از خار، رحمت است. رحمت تو می‌تواند هر چه ترس و وحشت را محو کند. رحمت تو قادر است خطرها را از من برهاند. رحمت تو چراغ روشن است بر جاده‌های تاریک. رحمت تو کلید سؤال‌های بی‌جواب و معماهای سخت است. رحمت تو لطف بزرگی است در حق ما تا در جاده‌های رنگارنگ زندگی رو به مرگ و نابودی نرویم. رحمت تو چتر نجاتی است در پرتگاه‌های جاده و طناب نجاتی است در چاه‌های زندگی. رحمت تو دست گرمی است که ما را به جلو شتاب می‌دهد. رحمت تو شتابی است که ما را به انجام هر کار درستی قادر می‌سازد. با رحمت تو دیگر ترسی از جاده‌های رنگارنگ نداریم. رحمت تو پناهگاه ما در بمباران‌های شیطان و جای امنی برای وجود صغیف ماست. پس ای که نامت سراسر رحمت است، این چتر بزرگ را بر تمام مسیر زندگی‌مان بگستران‌! ای پناهم، هرگاه راه‌های زندگی با همه‌ی وسعت بر من مشکل شود و زمین با همه‌ی فراخی‌اش بر من تنگ شود، اگر رحمتت شامل حالم نگردد، به یقین از اهل هلاکت خواهم بود.