کوچه عکس

نیشابور، یکی از قدیمی‌ترین شهرهای ایران است که در گذشته، به عنوان یکی از شهرهای بزرگ و مهم ایران به شمار می‌آمده است. از دیدنی‌های این استان، آرامگاه دو تن از بزرگ‌ترین دانشمندان و شاعران ایران یعنی «خیّام» و «عطّار نیشابوری» است. این دو آرامگاه، در فاصله‌ی حدود یک یا دو کیلومتری یکدیگر واقع شده‌اند و هر کدام از آن‌ها در یک فضای بسیار سرسبز و باصفا قرار گرفته‌اند. آرامگاه خیّام ابوالفتح عمربن ابراهیم خیام نیشابوری، از شاعران بزرگ ایران در اواخر قرن ششم هجری است. خیّام با این که فیلسوف، ریاضیدان، منجّم و پزشک بوده، شاعر بزرگی هم بوده است که رباعیات زیبایی از او به یادگار مانده است. آرامگاه او به شکل یک مخروط بزرگ است که ستون‌های آن در پایین از هم فاصله دارند و در بالا به یکدیگر چسبیده‌اند. روی کاشی‌های هر کدام از ستون‌ها، اشعاری از خیّام نوشته شده است. آرامگاه عطّار فریدالدّین ابوحامد محمّد عطّار نیشابوری یکی از عارفان و شاعران مشهور فارسی است که در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری زندگی می‌کرده است. به دلیل این که داروخانه‌ای داشته که در آن بیماران را معالجه می‌کرده است،‌به او لقب «عطّار» داده‌اند. عطّار در سنّ پیری در حمله‌ی مغولان به نیشابور کشته شده است. مهم‌ترین کتاب‌های او منطق‌الطیر، الهی‌نامه، اسرارنامه، تذکرة‌الأولیا و... هستند. ساختمان آرامگاه عطّار، شامل یک اتاق هشت‌ضلعی است که روی آن یک گنبد فیروزه‌ای بسیار زیبا قرار گرفته است. در داخل این اتاق، یک ستون سیاه رنگ در بالای سنگ قبر عطار قرار دارد که روی آن اشعاری با خط ثلث حکاکی شده است.