مکانهایی برای یک زندگی هیجانانگیز
با خطرناکترین مدرسهی دنیا آشنا شوید
هاجر زمانی
برای من که تنها مسافرت دریاییام پانزده دقیقه قایقسواری توی قسمتهای اولیه و کمعمق دریای خزر بوده، شاید خیلی خیلی عجیب و باورنکردنی به نظر برسد؛ اما برای کسی که توی این شهر به دنیا آمده و بزرگ شده، چندان هم غریب نیست و احتمالاً عادی و روزمره هم هست! در مورد چی صحبت میکنم؟ یک شهر آبی، شهری که مردمانش روی یک تالاب زندگی میکنند و خانه ساختهاند!
سلام ماکوکو
اسم این شهرِ رویِ آب، ماکوکوست. خطرناکترین و بزرگترین شهر روی آب جهان! این شهر در نزدیکی شهر «لاگوس»، دومین شهر بزرگ کشور نیجریه بنا شده است. ماکوکو در واقع یک زاغهی بزرگ است و ساکنانش زاغهنشین. دولت نیجریه همیشه در تلاش است تا از دست این شهر و آدمهایش نجات پیدا کند! در سال 2012 میلادی، دولت مهلتی 72 ساعته به ساکنین این شهر داد تا شهر را تخلیه کنند؛ اما گروهی از مردان این شهر داس به دست وارد شهر توریستی، صنعتی و بازرگانی لاگوس شدند! پنج روز بعد دولت این کار ماکوکوییها را تلافی کرد و خیلی از خانههایشان را آتش زد. در این اتفاق سیهزار نفر آواره شدند. برای همین هم هست که دولت و ساکنین ماکوکو، چشم دیدن هم را ندارند!
زندگی در شهر آبی
زندگی توی شهر فقیرنشین ماکوکو آنقدرها هم جالب و بامزه نیست؛ چون در معرض خطر غرق شدن دائمی هستند و تنها وسیلهی رفتوآمد، قایقهای نه چندان پیشرفته است. تنها راه درآمدشان هم ماهیگیری است که دست توی کار زیاد است! با وجود این دردسرها و مشکلات، اهالی این شهر حاضر به ترک این شهر نیستند. آن هم به خاطر یک دلیل خیلی ساده، چون جای دیگری را برای زندگی ندارند.
دیگر چه؟
جمعیت ماکوکو هیچ وقت دقیق مشخص نیست و نمیشود آن را تخمین زد، ولی حدس میزنند که این شهر از چهلهزار تا سیصد هزار نفر جمعیت دارد. اگر فکر میکنید با تمام عجایب و غرایب این شهر آشنا شدید، سخت در اشتباه هستید! چراکه آب و هوا هم دستبردار نیست و نمیگذارد مردم این شهر یک نفس راحت بکشند.
در شهرهای ساحلی آفریقا، ارتفاع آب به طور ناگهانی و به سرعت زیاد میشود و بارش باران و به راه افتادن سیل هم توی این منطقه عادی شده است! همینها دست به دست هم داده تا مردم کمتر رنگ آسایش را ببینند و خانههای زاغهایشان هم دائم در معرض خراب شدن باشد.
یک مدرسه روی آب
اگر متن قبلی را خوانده باشید، میدانید که زندگی کردن توی ماکوکو چه خطراتی دارد؛ اما این محدودیتها مانع یک معمار نیجریهای نشد و احتمالاً او اولین نفری بود که به فکر افتاد تا به مردم این شهر کمک کند و برایشان یک مدرسهی «تقریباً» امن بسازد؛ اولین مدرسه روی آب!
بالأخره بچههای این شهر هم حق تحصیل دارند و باید برای مبارزه توی نبرد زندگی به سلاح علم و دانش مجهز بشوند... این مدرسه یک ساختمان شناور است که خودش را با جزر و مد و تغییرات سطح آب دریا وفق میدهد و در مقابل سیل و طوفانهای ساحلی شکستناپذیر به نظر میآید. این مدرسه به گونهای طراحی شده که از انرژیهای مستقل و برگشتپذیر بهره بگیرد، مثل انرژی خورشیدی. جالب اینجاست بدانید که این مدرسه از ضایعات اُرگانیک (طبیعی) ساخته شده و آب نوشیدنی مدرسه هم آب باران است!
این معمار با دقت و حوصلهی زیاد 3300 بشکه را جمع کرده و بعد اقدام به ساخت این مدرسه کرده است. چرا؟ چون پِی این مدرسه همین بشکههای سوار بر هم هستند! ساختمان مدرسه هم از چوب بامبو که در آن منطقه زیاد است ساخته شده است. این مدرسه سه طبقه است و ظرفیت صد کودک دبستانی را دارد. طبقهی اول، زمین بازی بچههاست و این بچهها غیر از این زمین بازی، زمین دیگری را برای بازی در اختیار ندارند؛ چون روی آب زندگی میکنند!
طبقهی دوم به چهار قسمت تقسیم شده که چهار کلاس این مدرسه است. طبقهی سوم هم یک کارگاه و آزمایشگاه کوچک و جمعوجور است.
سرویس مدرسهی بچهها قایق است و بچههای بزرگتر با پارو زدن خودشان را به مدرسه میرسانند. تازه! وقتی که خطری جان اهالی را تهدید کند، همگی به ساختمان این مدرسه پناه میبرند؛ چون مقاومترین ساختمان آن اطراف، همین مدرسهی سوار بر بشکه است!
ارسال نظر در مورد این مقاله