)
هاجر زمانی
آیا احساس می‌کنید کسی شما را درک نمی‌کند و زندگی‌تان حسابی یک‌نواخت و کسل‌کننده شده؟ پس بد نیست با سبک زندگی آدم‌هایی آشنا شوید که از یک زندگی راحت گذشته‌اند و با شرایطی بسیار سخت روزگار می‌گذرانند. ریه‌های‌شان پر از اکسیژن خالص است و ناامیدی و کسالت برای‌شان معنایی ندارد...
یک سرزمین جادویی
وقتی اسم کشور چین برده می‌شود، اولش چشم‌بادامی‌های سخت‌کوش توی ذهن‌مان می‌آیند و بعد شاید آیین‌های عجیب، غریب و اژدهای خنده‌دار که توی جشن‌های‌شان راه می‌اندازند. برای من کشور چین، کشور پانداست و تلاش مردمانش برای حفظ بقای این موجودات بامزه... اما عجایب کشور چین به این چیزها محدود نمی‌شود. اگر به استان «گایژو»ی چین سری بزنید، آن هم در میان ارتفاعات نفس‌گیر، به غارها، آبشارها و رودهای زیرزمینی برمی‌خورید که نفس را توی سینه‌ی‌تان حبس می‌کند؛ اما عجایب همین‌ها نیست! سال‌هاست یکی از این غارها مأمن قبیله‌ای است که در آن زندگی می‌کنند. آخرین طایفه‌ی غارنشین آسیا، این‌ها هستند. هفتاد نفر چینی سخت‌کوش و مقاوم که حاضر نیستند دست از غارشان بکشند و به آغوش تکنولوژی برگردند!
روستای ژانگ دانگ
اجازه بدهید مسیر رسیدن به این روستا را برای‌تان تشریح کنم. برای رسیدن به این غار باید از یک مسیر مارپیچ و سنگی بگذری که خطر پرت شدن را به همراه دارد. هرچه بالاتر بروی، شیب بیش‌تر می‌شود. آن‌قدر که مجبور می‌شوی چهاردست‌وپا بالا بروی! بعد از ساعتی پیاده‌روی وقتی که 1800 متر بالا رفتی، به ورودی غار بزرگی می‌رسی که نه تنها متروک نیست، بلکه مثل یک روستای معمولی، آدم‌ها در آن در حال رفت‌وآمد و زندگی هستند! جالب این‌جاست که این غار در تمام سال پر از زندگی است و خالی از سکنه نیست. تاریخ این روستا معلوم نیست به چه زمانی برمی‌گردد. برخی می‌گویند بعد از انقلاب کمونیستی چین در سال 1949 مردم برای فرار از دست راهزنان به این غار پناه برده‌اند و برخی دیگر هم تاریخ آن را خیلی بیش‌تر از این حرف‌ها می‌دانند.
غار اسرارآمیز
غار بزرگ ژانگ دانگ با طول 230 متر و عرض 115 متر و ارتفاع 50 متر، وسعت دارد و دومین غار بزرگ در آن منطقه به حساب می‌آید. اگر توی غار قدم بزنی، زیبایی‌های شگفت‌انگیزی می‌بینی که در نتیجه‌ی عمر هزاران ساله‌ی غار به وجود آمده است.
سبک زندگی اهالی ژانگ دانگ
زندگی کردن توی غار نیاز به کار و تلاش ویژه‌ای دارد. زن‌ها مشغول پارچه‌بافی هستند و مردها مشغول گله‌داری و مراقبت از گاوهای‌شان؛ بعضی هم کاشت و زراعت ذرت روی زمین‌های کوهستانی. در سقف غار یک استالاکتیت(1) سه‌متری وجود دارد که از آن آب می‌چکد و همین آب مورد نیاز مردم را تأمین می‌کند. قطره‌های آب، با گذر از استالاکتیت تصفیه می‌شوند و در یک گودال سه متری که شبیه دهان قورباغه است جمع می‌شود. مردم روستا برای استفاده‌ی بهینه از آب، مخزن‌های آب محکمی ساختند و آب را داخل آن ذخیره کردند تا در فصل‌های خشک سال هم آب داشته باشند. تا چند سال قبل، مردم با چوب بامبو برای خودشان دیوار درست می‌کردند و سقفی بالای سرشان نداشتند؛ اما جدیداً بعضی‌ها سقف‌های چوبی هم برای خودشان ساخته‌اند. هر هفته روستایی‌ها فاصله‌ی پانزده‌کیلومتری را طی می‌کنند تا به سوپرمارکت برسند و مایحتاج‌شان را بخرند.
کمی هم تکنولوژی
تا یک دهه‌ی قبل، مردم برای پخت‌وپز و گرمایش از اجاق‌های چوبی استفاده می‌کردند؛ تا این‌که یک گردش‌گر که تحت تأثیر سخت‌کوشی مردم غارنشین قرار گرفته بود، مبلغی کمک کرد، برق به روستا آمد و مردم غارنشین هم مجهز به ماشین لباسشویی و تلویزیون شدند. در سال 2010 دولت چین برای مردم روستا خانه‌هایی بتُنی در پایین کوه ساخت؛ اما مردم حاضر به استفاده از آن خانه‌ها نشدند و گفتند که غار را برای زندگی به خانه‌های سیمانی ترجیح می‌دهند. از همان وقت هم بود که سبک زندگی این آدم‌ها به چشم آمد و سر زبان‌ها آمد. از آن موقع، گردش‌گرها برای دیدن ساکنین غار، سر و دست می‌شکنند.
مدرسه‌ای درون غار
در سال 1984 دولت چین مدرسه‌ای درون غار با اسم «مدرسه‌ی ابتدایی میان غاری» در ژانگ دانگ ساخت که شش کلاس درس داشت. مردم از مدرسه استقبال کردند؛ چون قبل از آن بچه‌های‌شان هیچ آموزشی نمی‌دیدند. در روزهای اوج مدرسه 186 دانش‌آموز در غار تحصیل می‌کردند. نکته‌ی جالب این‌جاست که بسیاری از دانش‌آموزان از روستاهای محروم و فقیر اطراف برای تحصیل به غار می‌آمدند و شبانه‌روزی در آن‌جا درس می‌خواندند. به خاطر اِکوی صدا توی غار، معلم‌ها آن‌جا را برای تمرین سرود خیلی عالی دانستند. همین‌طور حیواناتی مثل خفاش و مارمولک توی غار وجود داشت که برای درس علوم خیلی جالب توجه بود. یکی از معلم‌های مدرسه هم اعتقاد داشت به دلیل فضای طبیعی غار، محل خوبی برای یادگیری جغرافی است. متأسفانه این مدرسه‌ی جالب، در سال 2011 بسته شد؛ چون دولت اعتقاد داشت چین آن‌قدر پیش‌رفته است که جایی برای مردم غارنشین ندارد!
پی‌نوشت:
1. استالاکتیت‌ها، رسوباتی آهکی‌اند که مانند قندیل، از سقف غارها آوزیان می‌شوند.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله